Category Archives: ΑΡΘΡΑ

ΑΡΘΡΑ, ΕΥΡΩΣΤΙΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ, ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΜΕΝΗ ΑΣΚΗΣΗ

Οι ασκήσεις για την κύφωση της σπονδυλικής στήλης

Posted on by triantafyllou.trainer@gmail.com
Πέρα από τα παιδιά και τη τρίτη ηλικία που παρουσιάζουν κύφωση…
μπορεί να παρουσιαστεί ακόμα και από λανθασμένο πρόγραμμα γυμναστικής, να δημιουργηθεί μία ανισορροπία μεταξύ των δυνατών μυών του θώρακα και των πιο αδύναμων μυών της πλάτης. Ως αποτέλεσμα, οι δυνατοί μύες (μαζί με τη βαρύτητα) να υπερισχύουν τους αδύναμους και να κάμπτουν το επάνω μέρος της πλάτης…
Ευτυχώς, με το κατάλληλο πρόγραμμα γυμναστικής (ασκήσεις διάτασης και ενδυνάμωσης) οι μύες μπορούν να προσαρμοστούν και να αλλάξουν! Μπορούμε να τεντώσουμε τους μυς που βρίσκονται σε βράχυνση και να δυναμώσουμε εκείνους που είναι χαλαροί και να διορθώσουμε την κύφωση.

 

Οι ασκήσεις για την κύφωση, δηλαδή της αυξημένης καμπυλότητας της θωρακικής σπονδυλικής στήλης που προκαλεί γωνίωση με υπερβολική οπίσθια κύρτωση «καμπούρα», είναι πολύ σημαντικές για την αντιμετώπισή της.

Η νεανική κύφωση, ή νόσος του Scheuermann, είναι πιο συχνή στα αγόρια στην εφηβεία και οφείλεται σε παραμόρφωση των σπονδύλων. Άλλες μορφές κύφωσης είναι από κατάγματα (από τραύμα, ή από οστεοπόρωση), από φλεγμονώδεις παθήσεις, από λοιμώξεις της σπονδυλικής στήλης, από όγκους, ή και από σοβαρή εκφύλιση της σπονδυλικής στήλης.

Εκτός από τις παραπάνω παθολογικές καταστάσεις που προκαλούν κύφωση της σπονδυλικής στήλης, υπάρχει και η λεγόμενη κυκλοτερής κύφωση που είναι με πιο ομαλή κύρτωση, συνοδεύεται από ένα αδύναμο μυϊκό σύστημα, ιδίως της πλάτης και των ώμων και είναι αρκετά συχνή στους έφηβους, αλλά και στους ενήλικες.

Η κύφωση της σπονδυλικής στήλης, εκτός από τον αισθητικό παράγοντα, μπορεί να οδηγήσει σε χρόνια προβλήματα πόνου στην πλάτη (ραχιαλγία). Σταδιακά λόγω της διαταραχής της οβελιαίας ισορροπίας του σώματος, η κύφωση της θωρακικής σπονδυλικής στήλης, μπορεί να προκαλέσει εκφύλιση στον αυχένα και στην οσφυϊκή περιοχή (μέση), με αντίστοιχα συμπτώματα.

Η σωστή αντιμετώπιση μίας κυφωτικής παραμόρφωσης περιλαμβάνει επίσκεψη σε εξειδικευμένο ορθοπαιδικό ιατρό ο οποίος θα διαγνώσει τα αίτια της κύφωσης. Ανάλογα με το αίτιο και την ηλικία θα σχεδιαστεί η κατάλληλη θεραπεία.

Εκτός από ορισμένες μορφές κύφωσης (π.χ. μετά από πρόσφατο κάταγμα), οι ασκήσεις για την κύφωση, αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της θεραπείας. Το πρόγραμμα με τις ασκήσεις για την κύφωση, θα πρέπει να ξεκινάει όταν έχει αντιμετωπιστεί πρώτα ο τοπικός πόνος με φαρμακευτική αγωγή, φυσικοθεραπεία, ή τοπικές εγχύσεις από εξειδικευμένο ιατρό, ανάλογα με την περίπτωση.

Οι ασκήσεις για την κύφωση της σπονδυλικής στήλης πρέπει να εκτελούνται βάσει εξατομικευμένου προγράμματος, ανάλογα με την πάθηση και την ηλικία, με συνεργασία του ειδικού ιατρού και του εξειδικευμένου γυμναστή.

Στις περισσότερες περιπτώσεις ένα πρόγραμμα με ασκήσεις για την κύφωση επικεντρώνεται αρχικά στην ενδυνάμωση της πλάτης και των ώμων, αλλά και στους κοιλιακούς, τους ραχιαίους και τους γλουτιαίους. Σταδιακά προσθέτονται και άλλες μυϊκές ομάδες κατά περίπτωση. Οι συμπληρωματικές ασκήσεις για τον αυχένα είναι συχνά απαραίτητες. Στην αρχή οι ασκήσεις με ελεύθερα βάρη θα πρέπει να αποφεύγονται, ειδικά σε αγύμναστα άτομα, λόγω κινδύνων τραυματισμού.

Σε μεγάλες ηλικίες, ή βαρεία οστεοπόρωση, ασκήσεις για την κύφωση στο νερό με καθοδήγηση από ειδικό γυμναστή, αποτελούν μία καλή εναλλακτική λύση.

 

Πηγή: www.andreasmorakis.gr

ΑΡΘΡΑ, ΕΥΡΩΣΤΙΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ

Αρκούν 5 λεπτά πρωινών διατάσεων για ενέργεια και ευεξία

Posted on by triantafyllou.trainer@gmail.com

Αναρωτιέμαι πώς ξεκίνησε η μέρα σου σήμερα με όρεξη και ενέγεια; Ή μήπως βαρύ, σφιγμένο και δε σας άφησε να είστε τόσο δημιουργικός/η θα θέλατε; Όλα αυτά είναι πολύ φυσιολογικό να συμβαίνουν! Γι’αυτό είμαι εδώ, για να μοιραστώ μαζί σας μία σειρά πρωινών διατάσεων (5’) που θα σας βοηθήσουν να σηκωθείτε από το κρεβάτι σας με ενέργεια για μία δημιουργική μέρα!

Πάντα βάζω το ξυπνητήρι 5 λεπτά νωρίτερα από την ώρα που πρέπει να σηκωθώ, για να ακολουθήσω μία ρουτίνα διατάσεων που θα δώσουν στο σώμα και στο μυαλό μου την απαραίτητη ενέργεια για να αποχωριστώ το κρεβάτι μου με χαρά. Οπότε δοκίμαστε το και εσείς!

Τί είναι οι διατάσεις;

Διατάσεις είναι οι «ειδικές» ασκήσεις, οι οποίες αποσκοπούν στην μυϊκή ευλυγισία, ελαστικότητα και στην αρθρική ευκαμψία. Οι διατατικές ασκήσεις επιμηκύνουν τους μυς και αυξάνουν το εύρος κίνησης των αρθρώσεων. Δέκα δευτερόλεπτα αρκούν για τη διάταση των μυών και 20 δευτερόλεπτα για τη διάταση των αρθρώσεων. Πολλοί τις θεωρούν βαρετές και χάσιμο χρόνου. Οι διατάσεις είναι ενστικτωδώς μέρος της καθημερινότητάς μας. Πόσοι από εσάς τεντώνεστε όταν ξυπνάτε ή όταν κάθεστε πολλές ώρες στο γραφείο; Δεν είναι τυχαίο ότι στα αγγλικά ο όρος stretching σημαίνει τέντωμα.

Οι καθημερινές πρωινές διατατικές ασκήσεις (stretching):

  • Συμβάλλουν στη βελτιώνουν την επίδοσης, την ευλυγισία, το συγχρονισμό κινήσεων, το κυκλοφορικό σύστημα, να χαλαρώνει το σώμα, μειώνεται η καταπόνηση των μυών και των αρθρώσεων.
  • Βελτιώνουν την επίδοση, αυξάνοντας το εύρος των κινήσεων, με αποτέλεσμα οι ασκήσεις γίνονται πιο αποτελεσματικές
  • Βελτιώνουν το κυκλοφορικό σύστηματος.
  • Μειώνουν τη μυϊκή καταπόνηση
  • Χαλαρώνουν: Οι διατάσεις, στο τέλος κάθε προπόνησης, συμβάλλουν στην ξεκούραση του σώματος η επιστροφή σε μια πιο «ήρεμη» σωματική κατάσταση: πέφτουν οι παλμοί και δημιουργείται μια αίσθηση χαλάρωσης και ηρεμίας

Τι προσέχουμε :

  • Εκτελούμε αργά, και ελεγχόμενα. Ποτέ απότομα και βιαστικά.
  • Αναπνέουμε αργά και σταθερά.
  • Μένουμε μέχρι το σημείο του «ανακουφιστικού» πόνου – οχι να πονάμε .

Δείτε το παρκάτω βίντεο, τις διατάσεις που προτείνω και βάλτες στο πρόγραμμα και θα καταλάβεις πόσο θαυματουργές είναι. Καλό θα ήταν η κάθε διαταση να γίνει για τουλάχιστον 10 δευτερόλεπτα αργά, σταθερά με σωστή τεχνική. Αν υπάρξει πόνος σε κάποια διάταση, καλό θα ήταν να σταματείσετε.

Βιντεο:

5′ Διατάσεις για όλο το σώμα (Stretch routine in bed – 5 minutes to wake up & energize) – YouTube

ΑΡΘΡΑ, ΕΥΡΩΣΤΙΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ

Άσκηση και κορονοϊός, τι πρέπει να γνωρίζετε

Posted on by triantafyllou.trainer@gmail.com

Επιβάλλεται να διατηρήσουμε τη συνήθη φυσική δραστηριότητα και να αθλούμαστε κανονικά στη φύση χωρίς να φτάνουμε σε ακραία επίπεδα κόπωσης. Έξω στη φύση δεν υπάρχει ο ιός.

Διανύοντας μια περίοδο μεγάλης διασποράς του κορονοϊού (covid 19) σκόπιμο είναι να τονιστεί η πιθανότητα αυξημένου κινδύνου που διατρέχουν άτομα με μόνιμη ή παροδική καταστολή του ανοσοποιητικού τους συστήματος, του συστήματος δηλαδή που είναι επιφορτισμένο για την άμυνα του οργανισμού έναντι των εισβολέων.

Οι δρομείς μεγάλων αποστάσεων, ημιμαραθώνιου ή μαραθώνιου δρόμου, αν και έχουν ισχυρό αμυντικό σύστημα εντούτοις τη χρονική περίοδο που ακολουθεί έναν αγώνα ή μετά από σκληρή προπόνηση είναι ευάλωτοι ή γίνονται ευάλωτοι επειδή το ανοσοποιητικό σύστημα «κουράζεται» και υφίσταται προσωρινή ελάττωση της δυναμικότητάς του. Είναι γνωστό, εξάλλου, ότι την εβδομάδα που ακολουθεί τον μαραθώνιο ένα σημαντικό ποσοστό των δρομέων πάσχει από ιώσεις του ανώτερου αναπνευστικού οι οποίες σπανιότερα μπορεί να εξελιχθούν σε βρογχίτιδα ή πνευμονία.

Πολλά συστήματα του οργανισμού μπορούν να προσβληθούν από την αιματογενή διασπορά του ιού. Αν και η συμπεριφορά του ιού στο καρδειαγγειακό σύστημα είναι ασαφής έχουν αναφερθεί περιπτώσεις οξείας καρδιακής προσβολής που μπορεί να εκδηλωθεί με αρρυθμίες, οξεία μυοκαρδίτιδα, ταχυκαρδία, ισχαιμία και υπόταση. Επειδή στα αθλήματα αντοχής η καρδιά υφίσταται μεγάλο στρες λειτουργώντας κοντά στη μέγιστη παροχή της τουλάχιστον για 3 έως 4 ώρες, ενεδρεύει ο κίνδυνος της προσβολής της από τον ιό με αποτέλεσμα αρρυθμία και ιογενή κεραυνοβόλο μυοκαρδίτιδα.

Η οξεία φλεγμονή του τοιχώματος των αγγείων που οφείλεται αφενός στον ιό αφετέρου στις οξειδωτικές ρίζες, τις φλεγμονώδεις ουσίες που «επιτίθενται» στο εσωτερικό τοίχωμα των αγγείων και προκαλούν αποσταθεροποίηση-ρήξη των αθηρωματικών πλακών, με αναπόφευκτο καρδιακό (έμφραγμα) ή εγκεφαλικό (ισχαιμικό ή αιμορραγικό) επεισόδιο.

Επειδή έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν νέο εισβολέα με άγνωστη και παράξενη συμπεριφορά, με πολύ υψηλή μεταδοτικότητα και διασπορά και ανθεκτικότητα στις συνθήκες του εξωτερικού περιβάλλοντος, με αναπόφευκτη παραμονή του στις επιφάνειες για αρκετό χρόνο σκόπιμη είναι η λήψη προστατευτικών μέτρων, όπως η αποφυγή σκληρής προπόνησης και υπερκόπωσης ενώ η συμμετοχή σε αγώνες, εφόσον είναι αναπόφευκτη, πρέπει να γίνεται με σύνεση και γνώση των πιθανών κινδύνων.

Τι μπορεί να συμβεί σε έναν δρομέα που συμμετέχει σε αγώνα μαραθωνίου ενώ έχει προσβληθεί από τον κορονοϊό και είναι ανυποψίαστος επειδή δεν έχει συμπτώματα;
Προφανώς υπάρχει ένα κρίσιμο σημείο σωματικής επιβάρυνσης πέραν του οποίου το αμυντικό σύστημα εξασθενεί και αρχίζει να καταρρέει, το οποίο ποικίλλει από αθλητή σε αθλητή. Σε περίοδο έξαρσης του ιού θα πρέπει οι δρομείς να υποψιάζονται ότι η εξαντλητική άσκηση αποτελεί πρόσθετο παράγοντα κινδύνου και μπορεί να αποδειχθεί επιβλαβής και επικίνδυνη για την υγεία του.

Τονίζεται επίσης ότι ο μεγάλος συνωστισμός στον χώρο της εκκίνησης μπορεί να συμβάλει στη διάδοση του ιού αφού η ασφαλής απόσταση μεταξύ των δρομέων είναι περισσότερη από δύο μέτρα. Η παραμονή στο σπίτι συνεπάγεται μείωση της φυσικής δραστηριότητας που αποτελεί τον μεγαλύτερο κίνδυνο μείωσης της φυσικής κατάστασης. Για τον λόγο αυτό επιβάλλεται να διατηρήσουμε τη συνήθη φυσική δραστηριότητα και να αθλούμαστε κανονικά στη φύση χωρίς να φτάνουμε σε ακραία επίπεδα κόπωσης. Έξω στη φύση δεν υπάρχει ο ιός.

Ωστόσο, μπορούμε να κάνουμε ασκήσεις και μέσα στο σπίτι, όπως γιόγκα και ασκήσεις ισορροπίας και ενδυνάμωσης. Βεβαίως έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν ιό με πρωτόγνωρη και εκρηκτική αύξηση των κρουσμάτων αλλά δεν πρέπει να φτάνουμε στα όρια του πανικού. Εξάλλου, η πλειοψηφία των δρομέων είναι υγιείς και η νόσος που προκαλεί, στις περισσότερες περιπτώσεις, ο ιός είναι ήπια.

Καθώς για τον συγκεκριμένο ιό δεν υπάρχει πρότερη εμπειρία και επειδή υπάρχει αλληλοκάλυψη μεταξύ του κορονοϊού και των άλλων ιογενών λοιμώξεων σε ό,τι αφορά στα συμπτώματα και στις επιπλοκές οι απόψεις αυτές είναι σε θεωρητικό επίπεδο και επιβάλλεται επαγρύπνηση και προσοχή.

Δρόσος Βενετούλης
Πνευμονολόγος, τ. Δ/ντής ΜΕΘ Τζανείου Γενικού Νοσοκομείου Πειραιά.

πηγή: www.fosonline.gr

 

ΑΡΘΡΑ, ΕΥΡΩΣΤΙΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ

Διατάσεις: πότε και γιατί πρέπει να γίνονται;

Posted on by triantafyllou.trainer@gmail.com

Οι  σκελετικοί  μύες  είναι  το  μεγαλύτερο  όργανο  του  ανθρώπινου  σώματος, καταλαμβάνοντας  περίπου  το  30-40%  και  το  40-50%  του  συνολικού βάρους  του  σώματος,  σε γυναίκες  και  σε άνδρες  αντίστοιχα. Κάθε  μυς  αποτελείται από  μεγάλο αριθμό  μυϊκών  ινών, οι οποίες έχουν παράλληλη διάταξη και  συνδέονται  μεταξύ  τους με συνδετικό ιστό.

Ο ρόλος των διατάσεων είναι καθοριστικός για οποιοδήποτε είδος εκγύμνασης. Προετοιμάζουμε τους μύες για την άσκηση και τους κάνουμε πιο δραστήριους, έτσι μειώνονται οι πιθανότητες τραυματισμού. Δυστυχώς αρκετοί είναι που δεν γνωρίζουν πότε και πως να κάνουν διατάσεις. Πολλοί τις θεωρούν νιώθουν ότι είναι περιττές ή χάσιμο χρόνου. Διαβάστε κάποιες πληροφορίες σχετικά για να καταλάβετε την σπουδαιότητά τους.

Οι διατάσεις είναι ενστικτωδώς μέρος της καθημερινότητάς μας, δεν είναι πολυτέλεια αλλά ανάγκη. Δεν είναι τυχαίο ότι πρωί που ξυπνάμε τεντωνόμαστε. Παίρνοντας τα πράγματα απ’ την αρχή ας ξεκαθαρίσουμε τι είναι οι διατάσεις. Συχνά οι μύες βραχύνονται λόγω της προπονητικής επιβάρυνσης που δέχονται, αλλά και λόγω της φυσικής κίνησης μέσα από φορτία της καθημερινότητας. Διάταση ονομάζεται ‘’οποιοδήποτε θεραπευτικός χειρισμός, ο οποίος είναι σχεδιασμένος για να επιμηκύνει τις παθολογικά βραχυμένες δομές των μαλακών ιστών ή να αυξήσει το εύρος κίνησης φυσιολογικών αρθρώσεων’’  (Kisner et al, 1996).

Για παράδειγμα, σκεφτείτε ένα λαστιχάκι. Όσο το τραβάτε, τόσο χαλαρώνει και ανοίγει, αν πιέσετε πολύ έντονα για ώρα μπορεί να ξεχειλώσει ή ακόμα και να σπάσει. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει στον μυ και λέγεται η γνωστή σε όλους «θλάση» I, II, III βαθμού. Κατά αυτό τον τρόπο κάπως έτσι λειτουργούν οι διατάσεις στο μυϊκό σύστημα. Σ’ αυτή την περίπτωση πια δεν χαλαρώνουμε απλά τους μύες αλλά θέλουμε να βελτιώσουμε περαιτέρω την ευκαμψία και το εύρος κίνησης, χρησιμοποιώντας πιο έντονες διατακτικές ασκήσεις σε διαφορετικό χρόνο εκτέλεσης σε σχέση με τις διατάσεις χαλάρωσης.

Οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν διατάσεις ο καθημερινά άσχετα αν γυμνάζονται ή όχι. Για παράδειγμα, για τα άτομα που δε γυμνάζονται, μπορούν να κάνουν τρεις φορές/βδομάδα για να διατηρήσουν τους μύες σε μία ικανοποιητική κατάσταση ευλυγισίας. Η διατήρηση της ευλυγισίας, μη ξεχνάμε, με τη πάροδο του χρόνου μειώνεται  κατά 25-30% μέχρι την ηλικία των 70. Αυτό συμβαίνει γιατί το κολλαγόνο γίνεται πιο πυκνό, οι ίνες του γίνονται πιο σφιχτές με αποτέλεσμα να μην μπορεί να λυγίσει τόσο εύκολα. Η ελαστίνη, χόνδρος και υγρό μειώνονται. Οπότε, καταλαβαίνετε πόσο σημαντική είναι η προπόνηση ευλυγισίας στους ηλικιωμένους ώστε να μπορούν να εκτελούν τις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής τους.

 

 

Οι μυϊκές διατάσεις μπορούν να χωριστούν σε τρεις κύριες κατηγορίες: 1. Στατικές διατάσεις όπου η θέση διάτασης διατηρείται σταθερή. 2. Βαλιστικές ή δυναμικές διατάσεις, όπου εκτελούνται κινήσεις σ’ ένα αυξανόμενο εύρος κίνησης με σταθερή ή αυξανόμενη ταχύτητα κίνησης, όπου πρέπει να γίνονται με προσοχή και υπό την επίβλεψη ειδικών. 3. Διατάσεις P.N.F. (Proprioceptive Neuromuscular Facilitation), όπου χρησιμοποιούνται ενεργητικές και παθητικές διατάσεις σε συνδυασμό με ισομετρικές συσπάσεις των αγωνιστών ή ανταγωνιστών μυών, με στόχο να αξιοποιηθούν οι αντιδράσεις των ιδιοδεκτικών υποδοχέων των μυών και των τενόντων (όργανα Golgi και μυϊκή άτρακτος), για να επιτευχθεί μεγαλύτερη διάταση.

 

Με τις διατάσεις πετυχαίνω:

  • μυϊκή δύναμη, καθώς επαναφέροντας τους βραχυμένους μυς στο φυσιολογικό τους μήκος, επαναποκτούν την χαμένη τους δύναμη. [Μυς βραχυμένος = αδύναμος και μυς αναχαιτισμένος = αδύναμος (Ο μυς είναι δυνατός μόνο όταν έχει το φυσιολογικό του μήκος].
  • μείωση του άγχους και της έντασης
  • πρόληψη ή διόρθωση ανισορροπιών των μυών
  • βελτίωση στάσης σώματος
  • διατήρηση ή ενίσχυση του φυσιολογικού εύρους κίνησης της άρθρωσης
  • βελτίωση το καρδιαγγειακού συστήματος, καθώς μελέτες έχουν δείξει ότι οι διατάσεις μπορούν να βελτιώσουν τη λειτουργία της αρτηρίας και να μειώσουν την αρτηριακή πίεση. Οι σφιχτοί και με μεγάλη μάζα μύες προκαλούν υπερβολική πίεση στις αρτηρίες και στις φλέβες παρεμποδίζοντας την κυκλοφορία του αίματος και την οξυγόνωση των ιστών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα και τον περιορισμό της μυϊκής αντοχής.
  • βελτίωση του κυκλοφορικού – ανακούφιση από κάποιες μορφές μυϊκού πόνου ( αποβάλλονται οι καματογόνες ουσίες, γι’ αυτό και συστήνονται άλλωστε κατά περιπτώσεις από γιατρούς και φυσικοθεραπευτές, επιταχύνοντας την ανάκαμψή τους ).
  • έτοιμο ν ανταπεξέλθει σε οποιαδήποτε απότομη κίνηση και όχι μόνο, χωρίς να τραυματιστεί
  • αύξηση μυϊκής αίσθησης
  • Βελτιώνουν την ισορροπία και τον συντονισμό, καθώς με την αυξημένη ευλυγισία προάγεται η ισορροπία και ο νευρομυϊκός συντονισμός, μειώνοντας έτσι τον κίνδυνο για πτώσεις.
  • μυϊκή χαλάρωση
  • βελτιώνουν την ψυχική υγεία και πνευματική χαλάρωση λόγω του νευρομυϊκού συντονισμού που απαιτείται για την εφαρμογή τους.
ΑΡΘΡΑ, Κολύμπι

‘’Μαμά με βλέπεις;; Πνίγομαι!’’. Η σοβαρότητα του πνιγμού σήμερα και η πρόληψη +βίντεο

Posted on by triantafyllou.trainer@gmail.com

Με αφορμή τα τελευταία περιστατικά πνιγμών που σημειώθηκαν στις Ελληνικές ακτές μου δόθηκε η αφορμή για να γράψω αυτό το άρθρο ως Καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής και δασκάλα κολύμβησης. Στόχος μου είναι να ενημερώσω τους γονείς για τη σοβαρότητα του θέματος, ώστε να μην υπάρχουν άλλα ατυχήματα στο μέλλον. Επιτρέψτε μου λίγα λεπτά από το χρόνο σας για να μιλήσω για τους κινδυνους αλλά και τη πρόληψη των πνιγμών για τους οποίους δεν μιλάει κανείς. 

Ποτέ μην αφήνετε τα παιδιά μόνα τους στο νερό (θάλασσα, σε λίμνες, ποτάμια, πισίνες ακόμη και σε μπανιέρες)! Καταγεγραμμένα, ένας άνθρωπος πεθαίνει από πνιγμό κάθε 1,5 λεπτό στον πλανήτη,  με ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων να εισάγεται προληπτικά στο νοσοκομείο. O πνιγμός αποτελεί δεύτερη αιτία θανάτου (κάτω των 14 ετών) και σοβαρό πρόβλημα υγείας παγκοσμίως. Στην Ελλάδα, περισσότεροι από 400 άνθρωποι χάνουν την ζωή τους από πνιγμό ετησίως τα τελευταία χρόνια (με αναλογία αντρών/γυναικών: 3/1 και περίπου 10 παιδιά-έφηβοι). Με τα περισσότερα θύματα, να πνίγονται σε πολύ μικρή απόσταση ή εισάγονται προληπτικά στο νοσοκομείο.

πηγή: ΚΕΕΛΠΝΟ

Τι είναι ο πνιγμός;

Τίποτα όσον αφορά τον πνιγμό δεν θα τραβήξει την προσοχή σας μέχρι να είναι πολύ αργά. Ό, τι έχετε δει στην τηλεόραση, ξεχάστε το! Όταν πνίγεται κάποιος δε μπορεί να επιπλεύσει και είναι κάτω από το νερό, πανικοβάλλεται και προσπαθεί με άγαρμπες κινήσεις να μείνει στην επιφάνεια προσπαθώντας να πάρει ανάσα και να φωνάξει. Για αυτό και λέγεται ‘’αθόρυβος θάνατος’’. Όταν πνίγεται κάποιος, η αναπνοή εμποδίζεται γιατί στα πνευμόνια μπαίνει υγρό ή τα ίδια τα πνευμόνια παράγουν υγρό. Δηλαδή, προκαλείται ασφυξία που μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στο θάνατο. Η όλη διαδικασία θέλει περίπου 5-10 λεπτά. (λαρυγγόσπασμος-εισρόφηση-ανεπαρκής αναπνοή και κυκλοφορία-εγκεφαλικός θάνατος).

Ξηρός ή δευτερογενής πνιγμός  – “σιωπηλός παιδικός πνιγμός”

Ο ξηρός ή δευτερεύοντας πνιγμός είναι μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση που μπορεί να ακολουθήσει έως και 24 ώρες μετά από ένα (φαινομενικά ανώδυνο) επεισόδιο πνιγμού. Πρόκειται για σπάνιο περιστατικό και επειδή όμως μπορεί να συμβεί, είναι σημαντικό να είμαστε ενημερωμένοι για να μπορούμε να δράσουμε άμεσα, σώζοντας τη ζωή του παιδιού.

Ο όρος ξηρός ή δευτερεύοντας πνιγμός στην πραγματικότητα πρόκειται για δύο διαφορετικές καταστάσεις αλλά και τα δύο μπορεί να προκαλέσουν σημαντικά προβλήματα στην αναπνοή, ακόμη και θάνατο. Στον ξηρό πνιγμό το παιδί μπορεί να καταπιεί μια μικρή ποσότητα νερού μέσα από τη μύτη ή το στόμα το οποίο δεν έχει μπει στους πνεύμονες αλλά ο λάρυγγας κλείνει και κάνει σπασμούς (όπως επίσης και οι φωνητικές χορδές). Το αποτέλεσμα είναι να εμποδίζεται η ανταλλαγή του οξυγόνου με το διοξείδιο του άνθρακα. Σε αυτή τη περίπτωση, τα συμπτώματα είναι συνήθως άμεσα. Δηλαδή με το που βγει το παιδί από το νερό.

Αντίθετα στο δευτερεύοντα πνιγμό, ο σπασμός του λάρυγγα υποχωρεί οπότε παραμένει ανοικτή η αεροφόρος οδός και στην ουσία το θύμα αναπνέει υγρό, προκαλώντας φλεγμονή η οποία μέσα σε λίγες ώρες επιδεινώνεται και εμποδίζει τη μεταφορά του οξυγόνου στους πνεύμονες. Ο δευτερεύοντας πνιγμός συνήθως εμφανίζεται σταδιακά μέσα στις επόμενες 24 ώρες ή μπορεί και περισσότερο.

 

 ‘’προειδοποιητικά σημάδια’’:

Τα καλά νέα είναι πως και στις δύο περιπτώσεις πνιγμού αν είστε ενημερωμένοι για τα παρακάτω συμπτώματα και μεταφέρετε αμέσως το παιδί στο νοσοκομείο, το πιθανότερο είναι πως η έκβαση θα είναι καλή. Ανεξάρτητα από την ηλικία του παιδιού σας, έχετε στο νου σας τα παρακάτω συμβάντα/συμπτώματα:

  • Εάν υπάρξει περιστατικό και το παιδί έχει πιει νερό και δεν έχει χάσει τις αισθήσεις του θα πρέπει να το δει παιδίατρος ή γιατρός.
  • Επίμονος βήχας μετά το επεισόδιο ή βήχας που συνοδεύεται από δύσπνοια.
  • Πόνος στο στήθος
  • Δυσκολία στην αναπνοή. Δύσπνοια, γρήγορη και ρηχή αναπνοή, ρουθούνια που ανοιγοκλείνουν ή κοπιαστική αναπνοή στο παιδί μετά από ένα περιστατικό πνιγμού.
  • Υπνηλία και κόπωση. Μην βιαστείτε να υποθέσετε πως το παιδί σας έχει κουραστεί από το παιχνίδι στη θάλασσα ή την πισίνα και νυστάζει. Η υπνηλία μετά από ένα επεισόδιο θα μπορούσε να σημαίνει πως δεν κυκλοφορεί αρκετό οξυγόνο στο αίμα του. Μην το βάλετε για ύπνο αν δεν το έχει δει πρώτα γιατρός.
  • Εμετός. Ο εμετός είναι μία ένδειξη στρες του οργανισμού ως αποτέλεσμα της φλεγμονής και μερικές φορές της έλλειψης οξυγόνου. Κάθε ένα από τα παραπάνω συμπτώματα θα πρέπει να σας σημάνει συναγερμό.
  • Περιορισμένη μνήμη – αμνησία.

 

**Σίγουρα, είναι κατανοητό ότι όλα τα είδη του πνιγμού μπορούν να συμβούν σε παιδί αλλά και σε ενήλικα. Ο ενήλικας όμως μπορεί να καταλάβει ότι βιώνει ασφυξία ή ότι κάτι δεν πάει καλά, ενώ το παιδί δε μπορεί να καταλάβει και να εκφραστεί. Τέλος, μπορεί να συμβεί και σε άτομα που γνωρίζουν καλό κολύμπι, αλλά με μειωμένες πιθανότητες αφού ξέρουν καλύτερα τις τεχνικές από κάποιον που δεν κολυμπάει.

Σε πόσο χρόνο δημιουργούνται οι βλάβες στον οργανισμό μετά από εμβύθιση στο νερό;!

  • Ο χρόνος που το θύμα παραμένει κάτω από το νερό είναι καθοριστικός παράγοντας της έκβασης του θύματος γιατί καθορίζει το χρόνο που τα ζωτικά όργανα του σώματος (κυρίως η καρδιά και ο εγκέφαλος) παραμένουν χωρίς οξυγόνο.
  • Τα θύμα χάνει τις αισθήσεις του 2 λεπτά μετά την εμβύθιση στο νερό.
  • Όταν η βύθιση στο νερό διαρκέσει 4-6 λεπτά τότε αυτό οδηγεί σε μόνιμη νευρολογική βλάβη. (π.χ:σπασμούς, διαταραχές στο επίπεδο συνείδησης, κώμα, διαταραχές της ομιλίας και της όρασης. Οι νευρολογικές διαταραχές μπορεί να είναι μόνιμες αναλόγως της διάρκειας της έλλειψης οξυγόνου.)

Οι επιπτώσεις του πνιγμού:

Ο πνιγμός μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο ή σε σοβαρά προβλήματα στα όργανα του σώματος με αποτέλεσμα σοβαρή νοσηρότητα. Οι επιπτώσεις του πνιγμού οφείλονται στην έλλειψη οξυγόνου λόγω βλάβης αρχικά στον πνεύμονα.  Ακολούθως η έλλειψη οξυγόνου μπορεί να οδηγήσει σε:

  • Nεφρική ανεπάρκεια
  • Διαταραχές στους ηλεκτρολύτες (μείωση του καλίου στο αίμα)
  • Διαταραχές στην πηκτικότητα του αίματος
  • Καρδιακές επιπλοκές
  • Νευρολογικές διαταραχές
  • Υποθερμία

 

H πρόληψη

1. στη πισίνα ή στη θάλασσα:

  1. Εκμάθηση της κολύμβησης από μικρή ηλικία. Από έρευνα που είχε γίνει από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και φορείς περίπου το 63% δεν γνωρίζει να κολυμπάει σωστά. Φροντίστε να μάθει το παιδί σας κολύμβηση όσο το δυνατόν νωρίτερα, από Καθηγητή Φυσικής Αγωγή.
  1. Συζητήστε με το παιδί σας.Εξηγήστε καλά τους κινδύνους του νερού και του πνιγμού και μη σταματάτε ποτέ να τα προσέχετε και να τα παρακολουθείτε.
  2. Ενημέρωση των παιδιών για τους πνιγμούς: απο το δάσκαλο κολύμβησης 2. από ενημερωτικές ημερίδες/διαλέξεις που αφορούν στους κινδύνους στη θάλασσα, οι οποίες διοργανώνονται κάθε χρόνο με πρωτοβουλία των Λιμενικών Αρχών όλης της χώρας και σε συνεργασία με τους Δήμους.
  3. Διδάξετε το παιδί σας ότι δεν πρέπει ποτέ να κολυμπά μόνο του! Μη θεωρήσετε ποτέ ότι το παιδί σας είναι “απρόσβλητο” από πνιγμό κι ας ξέρει καλή κολύμβηση.
  4. Διατροφή και κολύμπι 1.Τουλάχιστον 3ώρες πριν το κολύμπι να έχουμε φάει. Δυστυχώς πολύς κόσμος μπαίνει φαγωμένος μέσα στο νερό. Το φαγητό μπορεί να παλινδρομήσει από το στομάχι και να οδηγήσει σε πνιγμό ή σε πιο σπάνιες περιπτώσεις σε ανακοπή καρδιάς. 2.Δεν πρέπει να τρώμε βαρύ σνάκ ή πρωινό πριν το κολύμπι (π.χ: δε κάνει να πίνουμε γάλα ή μπανάνα πριν το κολύμπι, γιατί είναι αρκετά δύσπεπτα). 3.Μην αφήνετε τα παιδιά να μασούν τσίχλα καθώς κολυμπούν.
  5. Να μην μπαίνουν απότομα στο νερό και να μην μένουν πολλή ώρα στο κρύο νερό.
  6. Δεν γυρνάμε ποτέ τη πλάτη στο παιδί.Στα μικρά παιδιά μπορεί να σημειωθεί πνιγμός ακόμα και στα ρηχά ή σε ελάχιστο νερό σε μια πισίνα χωρίς να αντιληφθούμε ότι κινδυνεύουν.
  • Δεν επαναπαυόμαστε ακόμα και αν γνωρίζει κολύμβηση.
  • Μη χρησιμοποιείτε συσκευές επίπλευσης (μπρατσάκια, σανίδα, φουσκωτές κουλούρες, μακαρονι κλπ) ως υποκατάστατα της επίβλεψης.
  • Φουσκωτά: μπορεί το παιδί να είναι πάνω στο φουσκωτό και να το πάρει ο αέρας και το παιδί να φοβάται να πέσει στο νερό ή το φουσκωτό αναποδογυρίσει μαζί με το παιδί και να πάει από κάτω και να μην το έχουμε πάρει χαμπάρι.
  • Να μην παίζουν επικίνδυνα παιχνίδια (π.χ: κοκορομαχίες κ.α.)
  1. Πάμε σε παραλίες ή πισίνες που υπάρχει ναυαγοσώστης και ακολουθούμε τις οδηγίες του.
  1. Προσοχή στις καιρικές συνθήκες (π.χ.: βροχή).
  1. Έλεγχος των άγνωστων νερών1.βάθος: αν δεν υπάρχει επίγνωση του μεγέθους και του βάθους της πισίνας/θάλασσάς μπορεί να προκληθούν σοβαρούς τραυματισμούς στη σπονδυλική στήλη (από βουτιά) ή πνιγμός.2.μεγάλα κύματα ή ισχυρά ρεύματα.
  2. Μάσκα κολύμβησης. Οι περισσότεροι γονείς δίνουν στα παιδιά τους μάσκα, γιατί τα παιδιά τους φοβούνται να βάλουν να βρέξουν το κεφάλι. Κατά τη διάρκεια της κολύμβησης το νερό μπορεί να μπει μέσα στη μάσκα μπορεί και το παιδί να πανικοβληθεί και να μη γνωρίζει πώς να αντιδράσει σε μία τέτοια κατάσταση και να αποβεί το μοιραίο, μέσα σε λιγότερο από μισό λεπτό. Σιγουρευτείτε ότι το παιδί σας μπορεί να βάλει το κεφάλι του μέσα στο νερό και ότι γνωρίζει πως χρησιμοποιήται η  μάσκα θαλάσσης. Η μάσκα το βοηθά να κολυμπά καλύτερα κάτω από το νερό και όχι να νιώθει πιο άνετα για να μπορέσει να κολυμπήσει. Προτιμήστε μάσκες από καλά υλικά (μάσκες από σιλικόνη και όχι από PVC), που δεν θα επιτρέπουν τις διαρροές προς τα μέσα.


κανόνες ασφαλείας – για όσους έχουν πισίνα στο σπίτι:

  • Αν η πισίνα είναι φουσκωτή θα πρέπει μετά από κάθε χρήση να την αδειάζετε και να την ξεφουσκώνετε.
  • Όχι ηλεκτρικές συσκευές κοντά στην πισίνα.
  • Μην αφήνετε κανένα να κάνει βουτιές στη πισίνα γιατί συνήθως είναι πολύ ρηχές και είναι πάρα πολύ επικίνδυνο.
  • Μην κάνουν τα παιδιά ποδήλατο γύρω από τη πισίνα.
  • Όχι τρέξιμο γύρω-γύρω από τη πισίνα γιατί εύκολα μπορεί να γλιστρήσει και να πέσει.
  • Να έχετε κοντά στη πισίνα εξοπλισμό διάσωσης (ένα μακρύ κοντάρι με ένα γάντζο στο τέλος – και σωσίβιο.

2. στο σπίτι

  1. Συνεχή επίβλεψη από ενήλικα όταν κάνει μπάνιο, αν το παιδί σας είναι μικρό.
  2. Αδειάστε τη μπανιέρα αμέσως μετά το μπάνιο.
  3. Να κλειδώνετε τη πόρτα του μπάνιου, ώστε να μην μπορεί να μπει το παιδί χωρίς να το αντιληφθείτε.

 

3. επιπλέον οδηγίες για τους ενήλικες ή τους κολυμβητές

  • Απομακρύνετε αμέσως το παιδί σας από το νερό και στη συνέχεια, ελέγξτε αν το παιδί αναπνέει. Εάν δεν αναπνέει ξεκινήστε καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση. Αν δε γνωρίζετε ζητήστε βοήθεια. Αν αναπνέει το παιδί τότε βάλτε το παιδί στο πλάι προστατεύονταις την Αυχενική Μοίρα Σπονδυλικής Στήλης (ΑΜΣΣ).
  • Παράλληλα φωνάξτε για βοήθεια γρήγορα και καλέστε το τηλέφωνο των πρώτων βοηθειών (112). Αν το παιδί δεν αναπνέει, κάθε λεπτό είναι πολύτιμο και καθοριστικό για την επιβίωση και τη νευρολογική του έκβαση.
  • μέχρι να έρθει το πλήρωμα του ασθενοφόρου κρατήστε το παιδί ζεστό.

Πότε να μάθει το παιδί μου κολύμπι;

Σύμφωνα με τις συστάσεις της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής, τα παιδιά μέχρι τα τέταρτα γενέθλιά τους δεν είναι εξελικτικά έτοιμα να κάνουν μαθήματα κολύμβησης. Μέχρι τότε, ωστόσο, μπορούν να συμμετέχουν σε προγράμματα κινητικής αγωγής στο νερό (π.χ. baby swimming). Ωστόσο, οι γονείς δεν πρέπει να εφησυχάζουν ότι το παιδί τους είναι ασφαλές στο νερό επειδή έχει συμμετάσχει σε τέτοιου είδους μαθήματα!

ΥouTube: Elena Triantafyllou

 

ΑΡΘΡΑ, ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΜΕΝΗ ΑΣΚΗΣΗ

Εφαρμογή παιδαγωγικής γυμναστικής στα παιδιά με δυσπραξία

Posted on by triantafyllou.trainer@gmail.com

Η μελέτη και η έρευνα των σκόπιμων κινήσεων παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον πολλών επιστημόνων (ανατόμων, φυσιολόγων, κινησιολόγων, νευροφυσιολόγων, ψυχολόγων και γυμναστών). Όταν λέμε σκόπιμες κινήσεις εννοούμε τις κινήσεις που εκτελούνται για συγκεκριμένο σκοπό. Οι σκόπιμες κινήσεις συνθέτουν τις ασκήσεις, οι οποίες με τη σειρά τους εξυπηρετούν διάφορους σκοπούς (π.χ.: τη μάθηση και η εκτέλεση κινητικών, αθλητικών και χορευτικών δεξιοτήτων, τη βελτίωση της δύναμης, της φυσικής κατάστασης κ.α.). Το αντικείμενο της μελέτης των σκόπιμων κινήσεων ανήκει στον ευρύτερο χώρο της κινητικής συμπεριφοράς και της ψυχολογίας. Η κινητική συμπεριφορά αναφέρεται στην έκφραση που εκδηλώνεται με τις κινήσεις  που προκαλούνται από τους σκελετικούς μυς.

Παράλληλα, υπάρχει έντονο ενδιαφέρον ερευνητών, για τα άτομα με κινητικές δυσκολίες, με σκοπό να γίνουν πιο παραγωγικά και αποτελεσματικά άτομα στους τομείς καθημερινής ζωής. Το ποσοστό των παιδιών που παρουσιάζουν σοβαρές κινητικές δυσκολίες κυμαίνεται από 4% έως 9% του συνολικού σχολικού πληθυσμού, ενώ στις μέτριες κινητικές δυσκολίες τα ποσοστά κυμαίνονται από 10% έως 15% (Dewey & Wilson, 2001). Αναγνωρίζοντας το πρόβλημα, σε πρώτο στάδιο, ένας νεαρός ασθενής πρέπει να παραπέμπεται σε ειδικούς αποκατάστασης (παιδιατρικό φυσιοθεραπευτή, εργοθεραπευτή και το παιδοψυχίατρο κτλπ).

 

Τι είναι η Αναπτυξιακή Διαταραχή της Κινητικής Συναρμογής

Υπάρχουν αρκετά παιδιά στην νηπιακή και πρώιμη παιδική ηλικία, που έχουν φτωχή κινητική εικόνα και χαρακτηρίζονται ‘’αδέξια’’ αντιμετωπίζοντας δυσκολίες στην ακαδημαϊκή απόδοση, στην εκτέλεση διαφόρων κινήσεων καθημερινής ζωής, λόγω της φτωχής ικανότητας αισθητηριακής τους ρύθμισης. Η κινητική αδεξιότητα, σήμερα, ερμηνεύεται με τον όρο Αναπτυξιακή Δυσπραξία ή Αναπτυξιακή Διαταραχή της Κινητικής Συναρμογής (ΑΔΚΣ). Η ΑΔΚΣ στην αρχή καθιερώθηκε ως μια μορφή ″ελάχιστης εγκεφαλικής δυσλειτουργίας’’, δηλαδή ένα σύνολο συμπτωμάτων που αφορούν τη μάθηση, την προσοχή και το έλλειμμα του κινητικού συντονισμού. Για αυτό  μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να εμφανίζουν ταυτόχρονα και προβλήματα ΔΕΠ-Υ . H αναπτυξιακή δυσπραξία αποτελεί αναπηρία ή “ανωριμότητα» ενός οργανισμού ως προς την κίνηση. Πρόκειται για ”ανώριμο» τρόπο διαχείρισης της πληροφορίας από τον εγκέφαλο, που συνεπάγεται σε κακή μετάδοση των μηνυμάτων προς το σώμα και προβλήματα αντίληψης. Επίσης, ο οργανισμός για τη δυσπραξία (1987) αναφέρει ότι είναι «Μία ανεπάρκεια ή ανωριμότητα της οργάνωσης της κίνησης που σε μερικούς μπορεί να συνδέεται με προβλήματα λόγου, αντίληψης και σκέψης».  Με τον όρο «αντίληψη» εννοούμε την καταγραφή και επεξεργασία των ερεθισμάτων που λαμβάνουμε από το περιβάλλον μέσω των πέντε αισθήσεων (όραση, την όσφρηση, την γεύση, την αφή και τον ήχο.). Επίσης η αντιληπτική λειτουργία συνδέεται άμεσα με την κινητική ανάπτυξη καθότι η ομαλή κινητική ανάπτυξη είναι αδύνατη χωρίς αντιληπτική επάρκεια, ενώ η αντίληψη δεν έχει νόημα αν δεν συνδυάζεται με τα κινητικά πρότυπα. Για αυτό και σε μαθητές με προβλήματα οπτικής αντίληψης και αντίληψης σχέσεων στο χώρο παρατηρήθηκε σημαντική έλλειψη  προσανατολισμού, διάκρισης αντικειμένων που βρίσκονται στο χώρο, διάκρισης αριστερό-δεξί,  κατεύθυνσης καθώς και να εκτιμήσουν την απόσταση και την ταχύτητα (Burns και Watter (1971), Kephart (1966)).

Αυτά τα παιδιά εμφανίζουν μειωμένη κινητική συναρμογή, διαταραχές συμπεριφοράς, βιώνουν τη κοινωνική απομόνωση, την απογοήτευση, την απόσυρση, έλλειψη κινήτρων (στο σχολείο, στον αθλητισμό και στις δραστηριότητες αναψυχής) σχετικά με τα παιδιά της ηλικίας τους. Τέλος, αυτά τα παιδιά εμφανίζουν υψηλότερους δείκτες κακής φυσικής κατάστασης, που είναι ένας παράγοντας κινδύνου για την εκδήλωση προβλημάτων υγείας αργότερα ( παχυσαρκία, στεφανιαία νόσο, χαμηλή καρδιοαναπνευστική ικανότητα).

 

 

Κινητική συμπεριφορά

Το αντικείμενο της κινητικής συμπεριφοράς αποτελειται από δύο επιμέρους γνωστικούς χώρους: τον κινητικό έλεγχο και την κινητική μάθηση. Ο έλεγχος της κίνησης του παιδιού προέρχεται από την αυθόρμητη αυτο-οργάνωση και την αλληλεπίδραση των διάφορων συστημάτων (το παιδί, την δραστηριότητα και το περιβάλλον) προκειμένου να επιτευχθεί ένας λειτουργικός στόχος και είναι συνδεδεμένος με την οργάνωση του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος (ΚΝΣ). Επίσης, ελέγχεται από τα αντανακλαστικά και σταδιακά εξελίσσεται σε σκόπιμες κινήσεις. Αντίθετα η κινητική μάθηση εξετάζει τη μάθηση και την εκτέλεση επιδέξιων κινήσεων, ως αποτέλεσμα της εξάσκησης. Η κινητική μάθηση αποτελεί έναν από τους βασικότερους παράγοντες που συντελούν στην απόδοση του ανθρώπου σε όλους τους τομείς της κινητικής δραστηριότητας.

Για να μειωθεί η αστάθεια στην εκτέλεση μιας κινητικής ακολουθίας,  πρωταρχικό παράγοντα αποτελεί η δημιουργία νέων θεραπευτικών προσεγγίσεων. Πολύ σημαντική είναι η έγκαιρη ανίχνευση και αξιολόγηση των παιδιών με δυσκολίες στην κίνηση για την μετέπειτα εξέλιξη των παιδιών (Wall et all., 1990), γιατί αν δεν υπάρξει η κατάλληλη υποστήριξη κατά τη παιδική ηλικία τα προβλήματα θα συνεχιστούν και στην ενηλικίωση τους. Ο Gallahue (1993) τονίζει ότι η αρχή για την απόκτηση κινητικών δεξιοτήτων είναι η Φυσική Αγωγή.

 

Ο ρόλος των γυμναστών

Σίγουρα, πριν την έναρξη της άσκησης, τηρούνται οι βασικές αρχές προπονητικής (αξιολόγηση – καθορισμός στόχων – σχεδιασμός – εφαρμογή – αξιολόγηση), αλλά και οι ιδιαιτερότητες του κάθε ατόμου. Η εκμάθηση νέας δεξιότητας και η εξάσκηση λειτουργικής κίνησης και δραστηριότητας οδηγεί σε μετρήσιμες αλλαγές στον εγκέφαλο, ενεργοποιώντας την πλαστικότητα του ΚΝΣ. Η αξία που δίνεται από την προσχολική αγωγή στη σχεδίαση προγραμμάτων παρέμβασης στην κινητική ανάπτυξη και την κινητική αγωγή στο παιδαγωγικό πλαίσιο, έχει φανεί πως βελτιώνονει τις ελλείψεις κίνησης της ΑΔΚΣ, μειώνοντας τις πιθανότητες να  επηρεάσουν και άλλους τομείς της ανάπτυξης των παιδιών. Οι Καθηγητές Φυσικής Αγωγής ως Συντονιστές της Κίνησης (Movement Coach), διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο μεταξύ των εκπαιδευτικών που εμπλέκονται στην αναγνώριση – αξιολόγηση – παρεμβατική διαχείριση των μαθητών με ήπια κινητική αδεξιότητα, στο χώρο τους σχολείου, ή και με εξατομικευμένη παρέμβαση εκτός σχολείου, για τις σοβαρές κινητικές δυσκολίες. Η αξιολόγηση αποτελεί ένα από τα πιο βασικά στοιχεία της παιδαγωγικής διαδικασίας. Είναι μέσο ανίχνευσης ελλειμματικών κινητικών, ή μη συμπεριφορών, ή μέσο ανατροφοδότησης του μαθητή, αλλά και μέσο επίτευξης στόχων. Το πρόγραμμα παρέμβασης πραγματοποιείται εξατομικευμένα για τη δημιουργία ατομικού φακέλου του μαθητή, ακολουθώντας τις αρχές της Οικολογικής Παρέμβασης που προτείνεται από τους Henderson, Sugden και Barnett (2006).

Η φυσική δραστηριότητα και αγωγή αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του αναλυτικού προγράμματος της προσχολικής αγωγής, αλλά και  αποτελεσματικότερο εργαλείο για την προώθηση της ολόπλευρης ανάπτυξης των παιδιών. Η αδρή (φυσική) κινητικότητα προσφέρει μεγάλα οφέλη στην υγεία των παιδιών και των εφήβων, ιδιαίτερα στις ηλικίες 5-17 ετών, συνεισφέροντας στην ακαδημαϊκή απόδοση αλλά και στην νευρομυϊκή ανάπτυξη, διευκολύνοντας τις καθημερινές δραστηριότητες, αθλητικές δεξιότητες και δεξιότητες αυτο-φροντίδας (π.χ.: ντύσιμο). Επίσης, κατά την προσχολική ηλικία, οι αδρές δεξιότητες προοδεύουν σημαντικά την κατάκτηση των λεπτών κινητικών δεξιοτήτων (Berk, 2002) και αυτό γιατί πρώτα επιτυγχάνεται ο έλεγχος των μυών που βρίσκονται εγγύτερα στον άξονα του σώματος και αργότερα των πιο απομακρυσμένων μυών. Για αυτό και η ανάπτυξη των αδρών κινήσεων προηγείται των λεπτών κινήσεων των άκρων (Zimmer, 2007).  Ουσιαστικά, όταν επιτευχθεί ο συνδυασμός των απαραίτητων κινήσεων για να παραχθεί η γραφή, τότε το παιδί καταφέρνει με την εξάσκηση να εκλεπτύνει σταδιακά τις κινήσεις που κάνει. Η γραφή είναι μια μυϊκή δραστηριότητα που ελέγχεται από το νευρικό σύστημα και σε κινητικό επίπεδο,  έχει να κάνει με τους μηχανισμούς που εμπλέκονται στην κίνηση, την ισορροπία και τον έλεγχο του σώματος.

 

Συντονιστικές ασκήσεις

Οι συντονιστικές ικανότητες αποτελούν βάση για τη βελτίωση των φυσικών ικανοτήτων και συμβάλουν θετικά στη διαδικασία εκμάθησης δεξιοτήτων.  Επομένως πρέπει να αποτελεί έμμεσο στόχο των προγραμμάτων άσκησης. Αυτό,  γιατί, συμβάλλουν θετικά στην ταχύτερη εκμάθηση δεξιοτήτων και αποτελούν τη βάση για τη βελτίωση των φυσικών δεξιοτήτων. Οι συντονιστικές ικανότητες είναι: ικανότητα ισορροπίας, σύνθετη ικανότητα αντίδρασης, ικανότητα προσανατολισμού στο χώρο, ικανότητα κιναισθητικής διαφοροποίησης, και ικανότητα ρυθμού (Hirtz, 1985).  Για τη βελτίωση των συντονιστικών ικανοτήτων χρησιμοποιούνται συνήθως οι ασκήσεις ισορροπίας, ευκινησίας, συντονισμού, ενδυνάμωσης και αποτελούν σημαντικές παραμέτρους, της λειτουργικής ικανότητας, που είναι απαραίτητες για την ασφαλή και αποδοτική κίνηση. Αυτές οι ασκήσεις πραγματοποιούνται είτε με το βάρος του σώματος είτε με τη χρήση βοηθητικών οργάνων. Η ισορροπία είναι η σημαντικότερη συντονιστική ικανότητα, διότι επιφέρει: 1.βελτίωση της λειτουργικής ικανότητας του ατόμου και 2.βελτίωση της ισορροπίας του νευρομυικού συντονισμού. Επίσης, η μουσικοκινητική αγωγή βοηθάει τα παιδιά με δυσπραξία, ξεπερνώντας τις δυσκολίες που αφορούν τη συνειδητοποίηση, επίγνωση και το συντονισμό του σώματος, την τόνωση και ενδυνάμωση των μυών και τη χωρική συνειδητοποίηση μέσω προγραμματισμού και οργάνωσης και κινητικών μηχανισμών (Dalcroze & Sommer) . Όπως, οι Koyrtessis, Tzetzis, Kioumourtzoglou και Mavromatis (2001), διερεύνησαν ότι το πρόγραμμα παρέμβασης είχε θετική επίδραση στα παιδιά με ΑΔΚΣ (7 με 9 ετών), καθώς οι κινητικές δυσκολίες μπορούν να βελτιωθούν.

 

Πρόγραμμα ανάπτυξης των συντονιστικών ικανοτήτων σε παιδιά κ εφήβους:

Κατά το σχεδιασμό και την εφαρμογή ενός προγράμματος άσκησης για τη βελτίωση των συντονιστικών ικανοτήτων, τηρούνται αυστηρά κάποιες βασικές προϋποθέσεις:

  1. Καλό θα ήταν να πραγματοποιείται 2-3φορές/εβδομάδα
  1. Συνολικός χρόνος ≥10-30min ανά προπονητική μονάδα, με προοδευτική βελτίωση χρονικής διάρκειας δραστηριότητας, κυρίως στους μαθητές με προβλήματα συγκέντρωσης
  1. Ζέσταμα πριν την προπόνηση
  2. Τοποθέτηση συντονιστικών ασκήσεων στην αρχή της προπόνησης (με διαφορετικές μορφές άσκησης και ποικιλία δραστηριοτήτων)
  3. Έμφαση στη σωστή τεχνική των ασκήσεων
  4. Πρέπει τα παιδιά να εξασκούνται πάνω στις  συντονιστικές ικανότητες, όσο πιο νωρίς γίνεται
  5. Δε πραγματοποιείται ποτέ σε συνθήκες κόπωσης και άγχους
  6. Δραστηριότητες στοχευμένες
  7. Περίοδοι ανάπαυσης
  8. Σταδιακή και προσεκτική αύξηση του βαθμού δυσκολίας
  9. Πολλά επίπεδα επιτυχίας παρά το αυστηρό ‘’περνάς και κόβεσαι’’
  10. Παιχνίδια χωρίς αποκλεισμούς

 

ΑΡΘΡΑ, ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΜΕΝΗ ΑΣΚΗΣΗ

Προσαρμοσμένη Φυσική Αγωγή και αυτισμός

Posted on by dv
25
Σεπ

Μέχρι τις δεκαετίες του 80’, η φυσική αγωγή στα προγράμματα παρέμβασης των παιδιών με αυτισμό ήταν ελάχιστη. Με τα χρόνια γίναν πολλές έρευνες πάνω στην κινητική ανάπτυξη και συμπεριφορά των παιδιών με αυτισμό. Με αποτέλεσμα να γίνει η αναβάθμιση των προγραμμάτων φυσικής αγωγής. Έτσι η Προσαρμοσμένη Φυσική Αγωγή (ΠΦΑ) είναι ένας κλάδος της φυσικής αγωγής, που ασχολείται με την αγωγή ατόμων με ειδικές ανάγκες: αναπτυξιακές, αισθητηριακές διαταραχές, διαταραχές συμπεριφοράς, μάθησης, κτλ.

O Szot, Z. (1997) διατύπωσε μια τεχνική θεραπείας μέσω της κίνησης για παιδιά με αυτισμό. Υποστηρίζει ότι η διαδικασία καταγραφής δεδομένων εξαρτάται από τη δύναμη του εξωτερικού ερεθίσματος, το οποίο με τη σειρά του αντανακλά σε αντιδράσεις του εγκεφαλικού φλοιού, στον οποίο καταγράφονται τα δεδομένα. Ένα τέτοιο ερέθισμα επηρεάζει την ανταπόκριση στους υποδοχείς, την υγιή και κατάλληλη εξέλιξη του εγκεφάλου, που σε περαιτέρω λειτουργία σχετίζεται με κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα. Προτείνει λοιπόν τη μέθοδο του συνεχούς και επαναλαμβανόμενου ερεθισμού μέσω γυμναστικών ασκήσεων, που βασίζεται στην πεποίθηση ότι η επανάληψη των ασκήσεων στο σωστό χρόνο είναι σημαντική για την επίτευξη θεραπευτικής επίδρασης. Παράλληλα μέσα από ερευνητικές μελέτες διαπιστώνεται ότι η σχέση μεταξύ έλλειψης δραστηριότητας και συμπεριφορών παρεκτροπής είναι αντιστρόφως ανάλογη: όσο μειώνεται η φυσική δραστηριότητα, αυξάνονται οι συμπεριφορές παρεκτροπής (Elliott, R.O. Dobbin, A.R. Rose, G.D. Soper, H.V., 1994).

Επιστήμονες έκαναν μια έρευνα σε παιδιά με αυτισμό, με σκοπό να μελετήσουν τη χρησιμότητα της αύξησης της φυσικής δραστηριότητας ως μιας πιθανής μεθόδου μείωσης των συμπεριφορών αυτοδιέγερσης και αύξησης κατάλληλων αντιδράσεων, κατά τη διάρκεια του τζόκινγκ. Συγκεκριμένα μετρήθηκαν για την επίδραση της αυτοδιέγερσης, τις κατάλληλες μορφές συμπεριφοράς πριν και μετά την άσκηση. Τα αποτελέσματά μετά το τζόκινγκ ήταν: 1.μειώσεις στα επίπεδα συμπεριφορών αυτοδιέγερσης, 2. αυξήσεις σε κατάλληλο παιχνίδι και ακαδημαϊκή απόδοση, 3. αλλαγές στη συμπεριφορά των παιδιών με αυτισμό σε τρία διαφορετικά ερευνητικά περιβάλλοντα: στην ακαδημαϊκή απόδοση τους, κατά τη διάρκεια παιχνιδιού με μπάλα σε μια εξωτερική περιοχή για παιχνίδι και σε ένα ήσυχο δωμάτιο, όπου καμιά άλλη δραστηριότητα δεν συνέβαινε και 4.γενικά αύξηση ενδιαφερόντων για σχολικά καθήκοντα, όταν αυτά ακολουθούσαν τις συνεδρίες τζόκινγκ.

Οι ερευνητές κατέληξαν ότι η αποδοτικότερος τύπος άσκηση για τα παιδιά με αυτισμό είναι η έντονη άσκηση (π.χ: τζόκινγκ) συγκριτικά με την ήπια άσκηση (π.χ παιχνίδι με μπάλα ή περπάτημα) που είχε μικρή ή καθόλου επίδραση στη στερεοτυπική αντίδραση των παιδιών. Συγκεκριμένα, συγκεκριμένα για το 57% των συμπεριφορών παρεκτροπής και για το 65% των στερεοτυπικών συμπεριφορών φάνηκε βελτίωση, ύστερα από την εφαρμογή του προγράμματος αερόβιας άσκησης. Επιπλέον,  όταν προηγήθηκε άσκηση με τζόκινγκ ή ασκήσεις μυικής τόνωση κορμού (π.χ. καθίσματα, κοιλιακοί) επέφεραν αλλαγές στη συμπεριφορά τους κατά τη διάρκεια τη μελέτη ή στη παρακολούθηση 40λεπτου  μαθήματος. Σημειώθηκε μείωση κατά (30%)  στη φυσική αυτοδιέγερση, οι μη επιθυμητές συμπεριφορές μειώθηκαν (43%) και οι φωνοποιήσεις μειώθηκαν κατά 20% .

Η Προσαρμοσμένη Φυσική Αγωγή (ΠΦΑ) με το σχεδιασμό και την εφαρμογή κατάλληλων προγραμμάτων εκπαίδευσης και άσκησης φαίνεται να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της εκπαίδευσης των ατόμων με αυτισμό, έχοντας πολλά να προσφέρει στη βελτίωση της λειτουργικότητας και της επικοινωνίας με το περιβάλλον, καθώς και στην ανάπτυξη του επιπέδου θετικής συμπεριφοράς των ατόμων αυτών. Είναι σημαντικό να γίνει η ατομική προοδευτική διαμόρφωση των σωστών μεθόδων και συνθηκών άσκησης,  ανάλογα με τις δυσκολίες που προαναφέραμε παραπάνω τα παιδιά με αυτισμό, ώστε να ενθαρρύνουν τα άτομα με αυτισμό να συμμετέχουν και κατά συνέπεια να απολαύσουν τις θετικές επιδράσεις της άσκησης. Τέλος όσον αφορά σε γενικότερες φυσικές δραστηριότητες, φαίνεται ότι στα άτομα με αυτισμό συχνά αρέσει το κολύμπι, η πεζοπορία, η ιππασία και άλλες κατά περίπτωση δραστηριότητες.

Ελένα Τριανταφύλλου

www.alfavita.gr

www.eidikospaidagogos.gr

www.healthcorner.gr

ΑΡΘΡΑ, ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΜΕΝΗ ΑΣΚΗΣΗ

ΔΕΠΥ και ΑΣΚΗΣΗ

Posted on by dv
25
Σεπ

Οι Νευροδιαβιβαστές μπορούν να επηρεάσουν: τη διάθεση, την όρεξη, το άγχος, τον ύπνο, τον καρδιακό ρυθμό, τη θερμοκρασία, την επιθετικότητα, το φόβο, τη  συμπεριφορά, την ενέργεια, την   ευφορία, τη  χαλάρωση, την  ευδαιμονία, την καλή μνήμη, και πολλά άλλα ψυχολογικά και σωματικά γεγονότα.

Γνωρίζουμε όλοι πόσο σημαντική είναι η άσκηση στον ανθρώπινο οργανισμό και τα οφέλη της. Κρίσιμη σημασία αποκτά η ενσωμάτωση της άσκησης στη ζωή ενός παιδιού με ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας). Η άσκηση ως πιθανό μέσο θεραπείας της ΔΕΠΥ άρχισε τα τελευταία χρόνια να εξετάζεται από τους ερευνητές. Επιστήμονες συνιστούν καθημερινή αερόβια δραστηριότητα, μειώνοντας τα συμπτωμάτων της ΔΕΠΥ στην τάξη και στο σπίτι. Επιστήμονες παρακολούθησαν, για περίπου τρεις μήνες, περίπου 200 μαθητές (με ΔΕΠΥ ή χωρίς) από το νηπιαγωγείο ως την δευτέρα τάξη. Τα παιδιά που έκαναν μέτρια ως έντονη φυσική δραστηριότητα ωφελήθηκαν σε μεγαλύτερο εύρος αποτελεσμάτων στις απαιτήσεις του σχολείου σχετικά με τα παιδιά που πραγματοποιούσαν καθιστικές δραστηριότητες. Επιπλέον, τα 2/3 των γονέων και δασκάλων δήλωσαν ότι παρατήρησαν συνολική βελτίωση στη συμπεριφορά των παιδιών.

Οι ειδικοί πιστεύουν ότι τα ατομικά αθλήματα είναι πιο κατάλληλα για τα παιδιά με ΔΕΠΥ σε σχέση με τα ομαδικά. Τα ομαδικά αθλήματα που απαιτούν σωματική επαφή δεν είναι η κατάλληλη επιλογή εκτός κι αν στόχος είναι η κοινωνικοποίηση του παιδιού. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να τα καταφέρουν σε ατομικά αθλήματα, όπως είναι το ποδήλατο, η κολύμβηση, η άσκηση στη φύση ή μια απλή 20λεπτη βόλτα με τα πόδια στο πάρκο. Τα ομαδικά αθλήματα βοηθούν τα παιδιά με ΔΕΠΥ να συγκεντρωθούν πιο εύκολα. Παράλληλα, αθλήματα που απαιτούν απομνημόνευση κινητικών προτύπων και αλληλουχία κινήσεων βοηθούν ένα παιδί με ΔΕΠΥ να εστιάσει την προσοχή του, στις επαναλαμβανόμενες τεχνικές. Σημαντικός παράγοντας είναι η ηλικία και το φύλο του παιδιού, ώστε να καθορίσουμε ακριβώς τη συχνότητα και η ποσότητα της σωματικής δραστηριότητας που επιδρά θετικά στα συμπτώματά της ΔΕΠΥ.

Η άσκηση εκτός ότι είναι ωφέλιμη για να τονώνει τους μύες τους σώματός, τονώνει και τη λειτουργία του εγκεφάλου μας. Η άσκηση αυξάνει τη ροή αίματος του εγκέφαλου, των αιμοφόρων αγγείων και τη δομή του εγκεφάλου. Έτσι αυτόματα αναπτύσσεται και βελτιώνεται η σκέψη, η σχεδίαση, τα συναισθήματα η συμπεριφορά. Παράλληλα ο ανθρώπινος οργανισμός όταν ασκείται, αυτόματα απελευθερώνονται, χημικές ουσίες, οι νευροδιαβιβαστές. Νευροδιαβιβαστές ονομάζονται βιοχημικές ενώσεις, οι οποίες χρησιμεύουν στην μεταβίβαση πληροφοριών από ένα νευρώνα στον επόμενο. Αυτοί, περιλαμβάνουν την ντοπαμίνη και τη νορεπινεφρίνη οι οποίες μας βοηθούν να σκεφτόμαστε, να εστιάζουμε την προσοχή μας και να ελέγχουμε τη συμπεριφορά μας. Αυτή την αντίδραση την επεξεργάζονται τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση της ΔΕΠΥ, αυξάνοντας τις ποσότητες των ουσιών αυτών στον εγκέφαλο. Επομένως, συμπεραίνουμε ότι η άσκηση μπορεί να προσφέρει τα ίδια, με φυσικό τρόπο.

Η άσκηση επιτρέπει στα παιδιά να εκτονώνουν την ενέργεια τους και μειώνει την παρορμητικότητα – υπερκινητικότητα που συνδέεται με την ΔΕΠΥ. Παράλληλα, είχαν καλύτερη απόδοση στα τεστ προσοχής, βελτιώνοντας τις επιδόσεις στα μαθηματικά και στην ανάγνωση και είχαν λιγότερη παρορμητικότητα ακόμα και χωρίς λήψη φαρμάκων. Η άθληση και η γυμναστική είναι ιδιαίτερα ωφέλιμες στον κοινωνικό τομέα και στην ανάπτυξη δεξιοτήτων συμπεριφοράς, που πολλά παιδιά με ΔΕΠΥ δυσκολεύονται να κοινωνικοποιηθούν με τη συμπεριφορά τους. Έρευνες έχουν δείξει ότι τα παιδιά που ασκούνται έχουν λιγότερα προβλήματα συμπεριφοράς, δεν διακόπτουν τους άλλους, έχουν λιγότερη επιθετική συμπεριφορά, φέρονται λιγότερο ανάρμοστα και παρορμητικά και συνεργάζονται πιο εύκολα. Παράλληλα, αθλήματα που απαιτούν απομνημόνευση κινητικών προτύπων και αλληλουχία κινήσεων βοηθούν ένα παιδί με ΔΕΠΥ να εστιάσει την προσοχή του, στις επαναλαμβανόμενες τεχνικές. Τέλος, η σωματική δραστηριότητα φαίνεται να είναι μια πολλά υποσχόμενη παρεμβατική μέθοδος για την ΔΕΠΥ με γνωστά οφέλη στην υγεία συνολικά, οι γνωστικές επιδόσεις, η λειτουργία του εγκεφάλου αλλά και η συμπεριφορά των παιδιών με ΔΕΠ-Υ, αναφέρουν οι ειδικοί!

Ελένα Τριανταφύλλου

www.eidikospaidagogos.gr

www.healthcorner.gr

ΑΡΘΡΑ

Βρεφική κολύμβηση – Τα πρώτα βήματα στο νερό

Posted on by dv
25
Σεπ

Τα μαθήματα της βρεφικής κολύμβησης, ενδείκνυται για όλα τα μωρά και απευθύνονται σε βρέφη των 6μηνών μέχρι των 4ετών περίπου. Είναι η μόνη δραστηριότητα που μπορεί να ακολουθήσει ένα βρέφος από τριών μηνών γιατί η νευρομυική του ανάπτυξη δεν του επιτρέπει να περπατήσει να τρέξει και γενικότερα, να αλληλεπιδράσει με άλλους τρόπους.  Όσο πιο μικρά ξεκινήσουν τα μαθήματα της κολύμβησης τόσο πιο εύκολα θα καθοδηγηθούν από τους προπονητές κολύμβησης. Μιλάμε με την Ελένα Τριανταφύλλου, Καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής με ειδικότητα Κολύμβησης, Εκπαιδεύτρια κολύμβησης.

-Δώστε μας ένα παράδειγμα…

Ενα βρέφος των έξι μηνών θα μπορεί πιο εύκολα να προσαρμοστεί πιο εύκολα από ένα παιδί των 2 ετών. Η μπανιέρα αποτελεί τα πρώτα ανεπίσημα μαθήματα του μωρού, μαζί με το γονέα. Τα πρώτα μαθήματα στη πισίνα του μωρού έχουν κύριο στόχο την προσαρμογή στο υγρό στοιχείο και μετά σιγά σιγά στην ανάπτυξη και την εκμάθηση κολυμβητικών επιδεξιοτήτων, χωρίς πίεση και παράλληλα στην διασκέδαση την ενθάρρυνση και την απορρόφηση πολλών ερεθισμάτων. Χρησιμοποιούν  δελφινοειδής κινήσεις με τα δυο πόδια, ως μέσω  προώθησης μέσα στο νερό, όπως μπουσουλάνε έξω από το νερό.  Τα παιδιά συνοδεύονται από  τον γονέα μέσω της καθοδήγησης του προπονητή, κατά τη διάρκεια του μαθήματος. Εξασφαλίζει ένα ασφαλές κλίμα, περιβάλλον, εξειδικευμένη κινητική ανάπτυξη, διδασκαλία των γονέων και η  ενδυνάμωση της κοινωνικοποίησης του παιδιού ως προς τα νέα πρόσωπα αλλά και της σχέσης του γονέα-παιδιού. Τα ερεθίσματα, μέσα και έξω από το νερό πρέπει να είναι ανάλογα με την ηλικία του παιδιού. Από το ένα μάθημα στο άλλο τα παιδιά ενθαρρύνονται, με κύριο στόχο να κολυμπούν ανεξάρτητα.

-Οι γονείς θα πρέπει να ενθαρρύνουν το παιδί στην πισίνα και τη θάλασσα;

Βεβαίως, να αξιοποιούν, το έντονο στοιχείο της  μίμησης αυτής της ηλικίας, ώστε τα βρέφη να επαναλαμβάνουν κινήσεις τις οποίες θα τους δείχνουμε, με σκοπό την ευχερέστερη εκμάθηση της κολύμβησης.  Επίσης θα πρέπει γονείς και προπονητές να γνωρίζουν, ότι το έμφυτο αντανακλαστικό «της κολύμβησης», της βρεφικής ηλικίας, το οποίο εξασφαλίζει την αναπνοή, στο αμνιακό υγρό μέχρι την γέννα,  βοηθάει στην εξοικείωση με το υγρό στοιχείο, διότι παραμένει και υποχωρεί στον 1ο έτος της ζωής του βρέφους, γεγονός που επιβάλλει να είμαστε προσεκτικοί για αποφυγή «τραυματικών» εμπειριών στην μεταβατική περίοδο.

-Τα οφέλη της βρεφικής μαθημάτων στη κολύμβηση;

  • Επιτρέπει στο παιδί να διερευνήσει τις εσωτερικές του αισθήσεις (ιδιοδεκτικότητα και αιθουσαίο σύστημα) σε συνδυασμό με τις εξωτερικές του αισθήσεις (αφή, όραση, ακοή, οσμή και γεύση). Οι κολυμβητικές κινήσεις διδάσκονται με σταθερά και αργά βήματα επιτρέποντας στο γονέα να συντονιστεί με τα συνθήματα του μωρού και να καθοδηγείται για το τι να κάνει και τι όχι.
  • Τα παιδιά παίρνουν πολλά ερεθίσματα που καλύπτουν τις φυσικές, επικοινωνιακές κοινωνικές, συναισθηματικές τους ανάγκες ευχάριστα μέσω παιχνιδιών μέσα στο νερό.
  • Ενδυναμώνει την επαφή γονέα και παιδιού γιατί μοιράζονται στιγμές χαράς και μέσα από μία ευχάριστη δραστηριότητα, αναπτύσσουν στενότερη σχέση.
  • Μαθαίνουν τα παιδιά να σέβονται, να αγαπάνε το νερό, να κολυμπάνε χωρίς βοηθητικά μέσα, χωρίς φόβο και κίνδυνο να πνιγεί ελέγχοντας την αναπνοή του μέσα και έξω από το νερό (μειώνοντας τον κίνδυνο πνιγμού κατά 88%).
  • Δυναμώνει το όλες τις μυικές , ιδανική για τη βρεφική ηλικία, χωρίς τραυματισμούς και επιβαρύνσεις στις αρθρώσεις.
  • Επιταχύνει την ανάπτυξη του νευρικού συστήματος και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, τα παιδιά, να αναπτύσσουν περισσότερες κινητικές δεξιότητες σε σύγκριση με συνομήλικά τους παιδιά.
  • Ως αερόβια άσκηση βελτιώνει την καρδιοαναπνευστική λειτουργία. Έτσι, τα μωράκια αποκτούν καλή φυσική κατάσταση, ενισχύει το ανοσοποιητικό του σύστημα, την υγεία, τον μυϊκό τόνο του παιδιού, ισχυροποιεί τη σωματική και την ψυχική του υγεία.

www.presspublica.gr

ΑΡΘΡΑ

Όταν η άσκηση συναντάει το ψυχρό περιβάλλον

Posted on by dv

Όλοι γνωρίζουμε τις ευεργετικές ιδιότητες της αερόβιας άσκησης (τρέξιμο ή κολύμπι). Ο χειμώνας ενδείκνυται πολύ περισσότερο από το καλοκαίρι για άθληση στην ύπαιθρο. Για αυτό δεν πρέπει να αφήνετε το χιόνι, την παγωνιά, τη βροχή και το δυνατό άνεμο να μας αποθαρρύνουν όταν θέλετε να ασκηθείτε στην ύπαιθρο. Άλλωστε, ο καθαρός αέρας γεμίζει τους πνεύμονες με οξυγόνο, με αποτέλεσμα να ωφελεί τον οργανισμό πολύ περισσότερο από την ατμόσφαιρα των κλειστών χώρων. Σύμφωνα με πορίσματα αρκετών μελετών, η ιδανική θερμοκρασία του περιβάλλοντος για τη βελτίωση της απόδοσης κατά την άσκηση είναι μόλις 10 °C και όχι 20-22 °C. Οποιαδήποτε και αν είναι η θερμοκρασία πρέπει να ντύνεστε καλά και να κάνετε ένα καλό ζέσταμα.

Οι πνεύμονες είναι μία από τις μεγαλύτερους οδούς απώλειας νερού από τον οργανισμό. Κάθε φορά που εισπνέετε αέρα μία μικρή ποσότητα νερού εξατμίζεται από τους αεροφόρους αγωγούς σε μορφή σταγονιδίων για να ενυδατώνει τον αέρα που εισπνέετε. Αυτή η ποσότητα είναι 250-350 ml σε ουδέτερες συνθήκες. Όμως, κατά τη διάρκεια της άσκησης η απώλεια νερού από το αναπνευστικό σύστημα αυξάνεται, γιατί η εισπνοή-εκπνοή γίνετε πιο γρήγορα και πιο βαθιά. Η απώλεια αυξάνεται στον ψυχρό καιρό και το υψόμετρο, γιατί και στις δύο περιπτώσεις ο αέρας περιέχει ελάχιστη υγρασία.

Επιστήμονες λένε πως ο ανθρώπινος οργανισμός καίει περισσότερες θερμίδες όταν γυμνάζεται στο κρύο γιατί ο μεταβολισμός  δουλεύει πιο γρήγορα,  μέχρι και 12%, προκειμένου να ζεσταθεί το σώμα. Μελέτη διαπίστωσε ότι το 80% των ερασιτεχνών δρομέων jogging του καλοκαιριού αυτόματα το χειμώνα μετατρέπεται σε γρήγορο τρέξιμο. Έτσι κάνει τους πνεύμονες και τη καρδιά να δουλεύουν στο αναερόβιο κατώφλι, χρησιμοποιώντας αποτελεσματικά το οξυγόνο που προσλαμβάνει κάθε αναπνοή. Έτσι κατά την αναερόβια προπόνηση έχουμε αύξηση του βασικού μεταβολισμού κατά 200 περίπου φορές από τη κατάσταση ηρεμίας και 19 φορές μεγαλύτερη κατανάλωση θερμίδων από την αερόβια προπόνηση.

Στο ανθρώπινο σώμα υπάρχει το «κακό» λευκό, το μπεζ και το καφέ λίπος. Το «κακό» λευκό λίπος υπάρχει στους γοφούς, στην κοιλιά και στους μηρούς. Το μπεζ λίπος βρίσκεται κρυμμένο μέσα στο λευκό λίπος του ανθρώπινου οργανισμού. Αντίθετα, το καφέ λίπος υπάρχει στα βρέφη για να τα βοηθά να διατηρείται η θερμοκρασία του σώματος τους φυσιολογική. Το 2009 μελέτες διαπίστωσαν ότι το καφέ λίπος διατηρείται σε μικρές ποσότητες στους ενήλικους, αλλά από άνθρωπο σε άνθρωπο ποικίλει. Επίσης, το ‘’Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism’’ (2014) αναφέρει ότι οι άνθρωποι έχουν περισσότερους γενετικούς δείκτες για καφέ λίπος το χειμώνα σχετικά με τους πιο ζεστούς μήνες. Η άσκηση σε ψυχρό περιβάλλον ενθαρρύνει το σώμα να μετατρέψει το λευκό λίπος σε καφέ λίπος και σας βοηθάει να χάσετε θερμίδες.

Το τρέξιμο στη κρύα θερμοκρασία είναι μια πολύ αναζωογονητική εμπειρία αρκεί να είστε ντυμένοι σωστά, δηλαδή:

  1. Ισοθερμικό – ένα ύφασμα που να αναπνέει, το οποίο θα σας προστατεύει από το κρύο, τη βροχή και θα απορροφά την υγρασία.
  2. Αντιανεμικό, για να μειώσει το ρεύμα του αέρα.
  3. Προφυλάξτε τα άκρα σας, γάντια-κάλτσες-σκουφάκι-κασκόλ (κανονικά ή χονδρά) – ώστε να μην υπάρχει καμία απώλεια θερμοκρασία από το σώμα.

Τι να προσέξετε:

  1. Μην το παρακάνετε με τα ρούχα, λογικό είναι στην αρχή της προπόνησης σας να κρυώνετε, διότι το σώμα δεν έχει ζεσταθεί. Όταν αρχίσετε να ζεσταίνεστε πρέπει να νοιώθετε δροσερά και άνετα.
  2. Τη κατάσταση υγείας – αν είστε κρυωμένοι, καλό είναι να είστε πολύ προσεκτικοί. Επιστήμονες τονίζουν, ότι πρέπει να παίρνει κανείς ιδιαίτερες προφυλάξεις όταν ασκείται με συμπτώματα σοβαρότερα ενός απλού κρυολογήματος, γιατί μπορεί να έχει σοβαρές επιπλοκές στο κατώτερο αναπνευστικό σύστημα και τους πνεύμονες.
  3. Προσοχή στην κατάλληλη επιλογή των παπουτσιών – Φροντίστε να φορέσετε εκείνα που είναι λιγότερο φθαρμένα στις σόλες  έτσι ώστε να μηνγλιστράνε και να μπορούν να κρατήσουν στις γλιστερές επιφάνειες.
  4. Τη βροχή ή το χιόνι – να μη γλιστρήσετε και από πάνω θα βάλετε και ένα αδιάβροχο, το οποίο όμως θα είναι διαπνέον για να «αναπνέει» το σώμα.
  5. Την ένταση του τρεξίματος – όσο πιο δυνατά τρέχετε η αίσθηση της θερμοκρασίας είναι πιο υψηλή ακόμα και 5 βαθμούς Κελσίου περίπου.
  6. Αποκατάσταση υγρών μετά την άσκηση – η επιθυμία για νερό μειώνεται, αυτό δε σημαίνει ότι δεν χάνετε υγρά. Γι’ αυτό μη ξεχνάτε να πίνετε νερά μετά την άσκηση.
  7. Αποκατάσταση – μετά απο κάθε προπόνηση για να αποφεύγονται οι τραυματισμοί και να διατηρείται η ευλυγισία.