Author Archives: dv

Προσαρμοσμένη Φυσική Αγωγή και αυτισμός

Μέχρι τις δεκαετίες του 80’, η φυσική αγωγή στα προγράμματα παρέμβασης των παιδιών με αυτισμό ήταν ελάχιστη. Με τα χρόνια γίναν πολλές έρευνες πάνω στην κινητική ανάπτυξη και συμπεριφορά των παιδιών με αυτισμό. Με αποτέλεσμα να γίνει η αναβάθμιση των προγραμμάτων φυσικής αγωγής. Έτσι η Προσαρμοσμένη Φυσική Αγωγή (ΠΦΑ) είναι ένας κλάδος της φυσικής αγωγής, που ασχολείται με την αγωγή ατόμων με ειδικές ανάγκες: αναπτυξιακές, αισθητηριακές διαταραχές, διαταραχές συμπεριφοράς, μάθησης, κτλ.

O Szot, Z. (1997) διατύπωσε μια τεχνική θεραπείας μέσω της κίνησης για παιδιά με αυτισμό. Υποστηρίζει ότι η διαδικασία καταγραφής δεδομένων εξαρτάται από τη δύναμη του εξωτερικού ερεθίσματος, το οποίο με τη σειρά του αντανακλά σε αντιδράσεις του εγκεφαλικού φλοιού, στον οποίο καταγράφονται τα δεδομένα. Ένα τέτοιο ερέθισμα επηρεάζει την ανταπόκριση στους υποδοχείς, την υγιή και κατάλληλη εξέλιξη του εγκεφάλου, που σε περαιτέρω λειτουργία σχετίζεται με κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα. Προτείνει λοιπόν τη μέθοδο του συνεχούς και επαναλαμβανόμενου ερεθισμού μέσω γυμναστικών ασκήσεων, που βασίζεται στην πεποίθηση ότι η επανάληψη των ασκήσεων στο σωστό χρόνο είναι σημαντική για την επίτευξη θεραπευτικής επίδρασης. Παράλληλα μέσα από ερευνητικές μελέτες διαπιστώνεται ότι η σχέση μεταξύ έλλειψης δραστηριότητας και συμπεριφορών παρεκτροπής είναι αντιστρόφως ανάλογη: όσο μειώνεται η φυσική δραστηριότητα, αυξάνονται οι συμπεριφορές παρεκτροπής (Elliott, R.O. Dobbin, A.R. Rose, G.D. Soper, H.V., 1994).

Επιστήμονες έκαναν μια έρευνα σε παιδιά με αυτισμό, με σκοπό να μελετήσουν τη χρησιμότητα της αύξησης της φυσικής δραστηριότητας ως μιας πιθανής μεθόδου μείωσης των συμπεριφορών αυτοδιέγερσης και αύξησης κατάλληλων αντιδράσεων, κατά τη διάρκεια του τζόκινγκ. Συγκεκριμένα μετρήθηκαν για την επίδραση της αυτοδιέγερσης, τις κατάλληλες μορφές συμπεριφοράς πριν και μετά την άσκηση. Τα αποτελέσματά μετά το τζόκινγκ ήταν: 1.μειώσεις στα επίπεδα συμπεριφορών αυτοδιέγερσης, 2. αυξήσεις σε κατάλληλο παιχνίδι και ακαδημαϊκή απόδοση, 3. αλλαγές στη συμπεριφορά των παιδιών με αυτισμό σε τρία διαφορετικά ερευνητικά περιβάλλοντα: στην ακαδημαϊκή απόδοση τους, κατά τη διάρκεια παιχνιδιού με μπάλα σε μια εξωτερική περιοχή για παιχνίδι και σε ένα ήσυχο δωμάτιο, όπου καμιά άλλη δραστηριότητα δεν συνέβαινε και 4.γενικά αύξηση ενδιαφερόντων για σχολικά καθήκοντα, όταν αυτά ακολουθούσαν τις συνεδρίες τζόκινγκ.

Οι ερευνητές κατέληξαν ότι η αποδοτικότερος τύπος άσκηση για τα παιδιά με αυτισμό είναι η έντονη άσκηση (π.χ: τζόκινγκ) συγκριτικά με την ήπια άσκηση (π.χ παιχνίδι με μπάλα ή περπάτημα) που είχε μικρή ή καθόλου επίδραση στη στερεοτυπική αντίδραση των παιδιών. Συγκεκριμένα, συγκεκριμένα για το 57% των συμπεριφορών παρεκτροπής και για το 65% των στερεοτυπικών συμπεριφορών φάνηκε βελτίωση, ύστερα από την εφαρμογή του προγράμματος αερόβιας άσκησης. Επιπλέον,  όταν προηγήθηκε άσκηση με τζόκινγκ ή ασκήσεις μυικής τόνωση κορμού (π.χ. καθίσματα, κοιλιακοί) επέφεραν αλλαγές στη συμπεριφορά τους κατά τη διάρκεια τη μελέτη ή στη παρακολούθηση 40λεπτου  μαθήματος. Σημειώθηκε μείωση κατά (30%)  στη φυσική αυτοδιέγερση, οι μη επιθυμητές συμπεριφορές μειώθηκαν (43%) και οι φωνοποιήσεις μειώθηκαν κατά 20% .

Η Προσαρμοσμένη Φυσική Αγωγή (ΠΦΑ) με το σχεδιασμό και την εφαρμογή κατάλληλων προγραμμάτων εκπαίδευσης και άσκησης φαίνεται να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της εκπαίδευσης των ατόμων με αυτισμό, έχοντας πολλά να προσφέρει στη βελτίωση της λειτουργικότητας και της επικοινωνίας με το περιβάλλον, καθώς και στην ανάπτυξη του επιπέδου θετικής συμπεριφοράς των ατόμων αυτών. Είναι σημαντικό να γίνει η ατομική προοδευτική διαμόρφωση των σωστών μεθόδων και συνθηκών άσκησης,  ανάλογα με τις δυσκολίες που προαναφέραμε παραπάνω τα παιδιά με αυτισμό, ώστε να ενθαρρύνουν τα άτομα με αυτισμό να συμμετέχουν και κατά συνέπεια να απολαύσουν τις θετικές επιδράσεις της άσκησης. Τέλος όσον αφορά σε γενικότερες φυσικές δραστηριότητες, φαίνεται ότι στα άτομα με αυτισμό συχνά αρέσει το κολύμπι, η πεζοπορία, η ιππασία και άλλες κατά περίπτωση δραστηριότητες.

Ελένα Τριανταφύλλου

www.alfavita.gr

www.eidikospaidagogos.gr

www.healthcorner.gr

ΔΕΠΥ και ΑΣΚΗΣΗ

Οι Νευροδιαβιβαστές μπορούν να επηρεάσουν: τη διάθεση, την όρεξη, το άγχος, τον ύπνο, τον καρδιακό ρυθμό, τη θερμοκρασία, την επιθετικότητα, το φόβο, τη  συμπεριφορά, την ενέργεια, την   ευφορία, τη  χαλάρωση, την  ευδαιμονία, την καλή μνήμη, και πολλά άλλα ψυχολογικά και σωματικά γεγονότα.

Γνωρίζουμε όλοι πόσο σημαντική είναι η άσκηση στον ανθρώπινο οργανισμό και τα οφέλη της. Κρίσιμη σημασία αποκτά η ενσωμάτωση της άσκησης στη ζωή ενός παιδιού με ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας). Η άσκηση ως πιθανό μέσο θεραπείας της ΔΕΠΥ άρχισε τα τελευταία χρόνια να εξετάζεται από τους ερευνητές. Επιστήμονες συνιστούν καθημερινή αερόβια δραστηριότητα, μειώνοντας τα συμπτωμάτων της ΔΕΠΥ στην τάξη και στο σπίτι. Επιστήμονες παρακολούθησαν, για περίπου τρεις μήνες, περίπου 200 μαθητές (με ΔΕΠΥ ή χωρίς) από το νηπιαγωγείο ως την δευτέρα τάξη. Τα παιδιά που έκαναν μέτρια ως έντονη φυσική δραστηριότητα ωφελήθηκαν σε μεγαλύτερο εύρος αποτελεσμάτων στις απαιτήσεις του σχολείου σχετικά με τα παιδιά που πραγματοποιούσαν καθιστικές δραστηριότητες. Επιπλέον, τα 2/3 των γονέων και δασκάλων δήλωσαν ότι παρατήρησαν συνολική βελτίωση στη συμπεριφορά των παιδιών.

Οι ειδικοί πιστεύουν ότι τα ατομικά αθλήματα είναι πιο κατάλληλα για τα παιδιά με ΔΕΠΥ σε σχέση με τα ομαδικά. Τα ομαδικά αθλήματα που απαιτούν σωματική επαφή δεν είναι η κατάλληλη επιλογή εκτός κι αν στόχος είναι η κοινωνικοποίηση του παιδιού. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να τα καταφέρουν σε ατομικά αθλήματα, όπως είναι το ποδήλατο, η κολύμβηση, η άσκηση στη φύση ή μια απλή 20λεπτη βόλτα με τα πόδια στο πάρκο. Τα ομαδικά αθλήματα βοηθούν τα παιδιά με ΔΕΠΥ να συγκεντρωθούν πιο εύκολα. Παράλληλα, αθλήματα που απαιτούν απομνημόνευση κινητικών προτύπων και αλληλουχία κινήσεων βοηθούν ένα παιδί με ΔΕΠΥ να εστιάσει την προσοχή του, στις επαναλαμβανόμενες τεχνικές. Σημαντικός παράγοντας είναι η ηλικία και το φύλο του παιδιού, ώστε να καθορίσουμε ακριβώς τη συχνότητα και η ποσότητα της σωματικής δραστηριότητας που επιδρά θετικά στα συμπτώματά της ΔΕΠΥ.

Η άσκηση εκτός ότι είναι ωφέλιμη για να τονώνει τους μύες τους σώματός, τονώνει και τη λειτουργία του εγκεφάλου μας. Η άσκηση αυξάνει τη ροή αίματος του εγκέφαλου, των αιμοφόρων αγγείων και τη δομή του εγκεφάλου. Έτσι αυτόματα αναπτύσσεται και βελτιώνεται η σκέψη, η σχεδίαση, τα συναισθήματα η συμπεριφορά. Παράλληλα ο ανθρώπινος οργανισμός όταν ασκείται, αυτόματα απελευθερώνονται, χημικές ουσίες, οι νευροδιαβιβαστές. Νευροδιαβιβαστές ονομάζονται βιοχημικές ενώσεις, οι οποίες χρησιμεύουν στην μεταβίβαση πληροφοριών από ένα νευρώνα στον επόμενο. Αυτοί, περιλαμβάνουν την ντοπαμίνη και τη νορεπινεφρίνη οι οποίες μας βοηθούν να σκεφτόμαστε, να εστιάζουμε την προσοχή μας και να ελέγχουμε τη συμπεριφορά μας. Αυτή την αντίδραση την επεξεργάζονται τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση της ΔΕΠΥ, αυξάνοντας τις ποσότητες των ουσιών αυτών στον εγκέφαλο. Επομένως, συμπεραίνουμε ότι η άσκηση μπορεί να προσφέρει τα ίδια, με φυσικό τρόπο.

Η άσκηση επιτρέπει στα παιδιά να εκτονώνουν την ενέργεια τους και μειώνει την παρορμητικότητα – υπερκινητικότητα που συνδέεται με την ΔΕΠΥ. Παράλληλα, είχαν καλύτερη απόδοση στα τεστ προσοχής, βελτιώνοντας τις επιδόσεις στα μαθηματικά και στην ανάγνωση και είχαν λιγότερη παρορμητικότητα ακόμα και χωρίς λήψη φαρμάκων. Η άθληση και η γυμναστική είναι ιδιαίτερα ωφέλιμες στον κοινωνικό τομέα και στην ανάπτυξη δεξιοτήτων συμπεριφοράς, που πολλά παιδιά με ΔΕΠΥ δυσκολεύονται να κοινωνικοποιηθούν με τη συμπεριφορά τους. Έρευνες έχουν δείξει ότι τα παιδιά που ασκούνται έχουν λιγότερα προβλήματα συμπεριφοράς, δεν διακόπτουν τους άλλους, έχουν λιγότερη επιθετική συμπεριφορά, φέρονται λιγότερο ανάρμοστα και παρορμητικά και συνεργάζονται πιο εύκολα. Παράλληλα, αθλήματα που απαιτούν απομνημόνευση κινητικών προτύπων και αλληλουχία κινήσεων βοηθούν ένα παιδί με ΔΕΠΥ να εστιάσει την προσοχή του, στις επαναλαμβανόμενες τεχνικές. Τέλος, η σωματική δραστηριότητα φαίνεται να είναι μια πολλά υποσχόμενη παρεμβατική μέθοδος για την ΔΕΠΥ με γνωστά οφέλη στην υγεία συνολικά, οι γνωστικές επιδόσεις, η λειτουργία του εγκεφάλου αλλά και η συμπεριφορά των παιδιών με ΔΕΠ-Υ, αναφέρουν οι ειδικοί!

Ελένα Τριανταφύλλου

www.eidikospaidagogos.gr

www.healthcorner.gr

Βρεφική κολύμβηση – Τα πρώτα βήματα στο νερό

Τα μαθήματα της βρεφικής κολύμβησης, ενδείκνυται για όλα τα μωρά και απευθύνονται σε βρέφη των 6μηνών μέχρι των 4ετών περίπου. Είναι η μόνη δραστηριότητα που μπορεί να ακολουθήσει ένα βρέφος από τριών μηνών γιατί η νευρομυική του ανάπτυξη δεν του επιτρέπει να περπατήσει να τρέξει και γενικότερα, να αλληλεπιδράσει με άλλους τρόπους.  Όσο πιο μικρά ξεκινήσουν τα μαθήματα της κολύμβησης τόσο πιο εύκολα θα καθοδηγηθούν από τους προπονητές κολύμβησης. Μιλάμε με την Ελένα Τριανταφύλλου, Καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής με ειδικότητα Κολύμβησης, Εκπαιδεύτρια κολύμβησης.

-Δώστε μας ένα παράδειγμα…

Ενα βρέφος των έξι μηνών θα μπορεί πιο εύκολα να προσαρμοστεί πιο εύκολα από ένα παιδί των 2 ετών. Η μπανιέρα αποτελεί τα πρώτα ανεπίσημα μαθήματα του μωρού, μαζί με το γονέα. Τα πρώτα μαθήματα στη πισίνα του μωρού έχουν κύριο στόχο την προσαρμογή στο υγρό στοιχείο και μετά σιγά σιγά στην ανάπτυξη και την εκμάθηση κολυμβητικών επιδεξιοτήτων, χωρίς πίεση και παράλληλα στην διασκέδαση την ενθάρρυνση και την απορρόφηση πολλών ερεθισμάτων. Χρησιμοποιούν  δελφινοειδής κινήσεις με τα δυο πόδια, ως μέσω  προώθησης μέσα στο νερό, όπως μπουσουλάνε έξω από το νερό.  Τα παιδιά συνοδεύονται από  τον γονέα μέσω της καθοδήγησης του προπονητή, κατά τη διάρκεια του μαθήματος. Εξασφαλίζει ένα ασφαλές κλίμα, περιβάλλον, εξειδικευμένη κινητική ανάπτυξη, διδασκαλία των γονέων και η  ενδυνάμωση της κοινωνικοποίησης του παιδιού ως προς τα νέα πρόσωπα αλλά και της σχέσης του γονέα-παιδιού. Τα ερεθίσματα, μέσα και έξω από το νερό πρέπει να είναι ανάλογα με την ηλικία του παιδιού. Από το ένα μάθημα στο άλλο τα παιδιά ενθαρρύνονται, με κύριο στόχο να κολυμπούν ανεξάρτητα.

-Οι γονείς θα πρέπει να ενθαρρύνουν το παιδί στην πισίνα και τη θάλασσα;

Βεβαίως, να αξιοποιούν, το έντονο στοιχείο της  μίμησης αυτής της ηλικίας, ώστε τα βρέφη να επαναλαμβάνουν κινήσεις τις οποίες θα τους δείχνουμε, με σκοπό την ευχερέστερη εκμάθηση της κολύμβησης.  Επίσης θα πρέπει γονείς και προπονητές να γνωρίζουν, ότι το έμφυτο αντανακλαστικό «της κολύμβησης», της βρεφικής ηλικίας, το οποίο εξασφαλίζει την αναπνοή, στο αμνιακό υγρό μέχρι την γέννα,  βοηθάει στην εξοικείωση με το υγρό στοιχείο, διότι παραμένει και υποχωρεί στον 1ο έτος της ζωής του βρέφους, γεγονός που επιβάλλει να είμαστε προσεκτικοί για αποφυγή «τραυματικών» εμπειριών στην μεταβατική περίοδο.

-Τα οφέλη της βρεφικής μαθημάτων στη κολύμβηση;

  • Επιτρέπει στο παιδί να διερευνήσει τις εσωτερικές του αισθήσεις (ιδιοδεκτικότητα και αιθουσαίο σύστημα) σε συνδυασμό με τις εξωτερικές του αισθήσεις (αφή, όραση, ακοή, οσμή και γεύση). Οι κολυμβητικές κινήσεις διδάσκονται με σταθερά και αργά βήματα επιτρέποντας στο γονέα να συντονιστεί με τα συνθήματα του μωρού και να καθοδηγείται για το τι να κάνει και τι όχι.
  • Τα παιδιά παίρνουν πολλά ερεθίσματα που καλύπτουν τις φυσικές, επικοινωνιακές κοινωνικές, συναισθηματικές τους ανάγκες ευχάριστα μέσω παιχνιδιών μέσα στο νερό.
  • Ενδυναμώνει την επαφή γονέα και παιδιού γιατί μοιράζονται στιγμές χαράς και μέσα από μία ευχάριστη δραστηριότητα, αναπτύσσουν στενότερη σχέση.
  • Μαθαίνουν τα παιδιά να σέβονται, να αγαπάνε το νερό, να κολυμπάνε χωρίς βοηθητικά μέσα, χωρίς φόβο και κίνδυνο να πνιγεί ελέγχοντας την αναπνοή του μέσα και έξω από το νερό (μειώνοντας τον κίνδυνο πνιγμού κατά 88%).
  • Δυναμώνει το όλες τις μυικές , ιδανική για τη βρεφική ηλικία, χωρίς τραυματισμούς και επιβαρύνσεις στις αρθρώσεις.
  • Επιταχύνει την ανάπτυξη του νευρικού συστήματος και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, τα παιδιά, να αναπτύσσουν περισσότερες κινητικές δεξιότητες σε σύγκριση με συνομήλικά τους παιδιά.
  • Ως αερόβια άσκηση βελτιώνει την καρδιοαναπνευστική λειτουργία. Έτσι, τα μωράκια αποκτούν καλή φυσική κατάσταση, ενισχύει το ανοσοποιητικό του σύστημα, την υγεία, τον μυϊκό τόνο του παιδιού, ισχυροποιεί τη σωματική και την ψυχική του υγεία.

www.presspublica.gr

Όταν η άσκηση συναντάει το ψυχρό περιβάλλον

Όλοι γνωρίζουμε τις ευεργετικές ιδιότητες της αερόβιας άσκησης (τρέξιμο ή κολύμπι). Ο χειμώνας ενδείκνυται πολύ περισσότερο από το καλοκαίρι για άθληση στην ύπαιθρο. Για αυτό δεν πρέπει να αφήνετε το χιόνι, την παγωνιά, τη βροχή και το δυνατό άνεμο να μας αποθαρρύνουν όταν θέλετε να ασκηθείτε στην ύπαιθρο. Άλλωστε, ο καθαρός αέρας γεμίζει τους πνεύμονες με οξυγόνο, με αποτέλεσμα να ωφελεί τον οργανισμό πολύ περισσότερο από την ατμόσφαιρα των κλειστών χώρων. Σύμφωνα με πορίσματα αρκετών μελετών, η ιδανική θερμοκρασία του περιβάλλοντος για τη βελτίωση της απόδοσης κατά την άσκηση είναι μόλις 10 °C και όχι 20-22 °C. Οποιαδήποτε και αν είναι η θερμοκρασία πρέπει να ντύνεστε καλά και να κάνετε ένα καλό ζέσταμα.

Οι πνεύμονες είναι μία από τις μεγαλύτερους οδούς απώλειας νερού από τον οργανισμό. Κάθε φορά που εισπνέετε αέρα μία μικρή ποσότητα νερού εξατμίζεται από τους αεροφόρους αγωγούς σε μορφή σταγονιδίων για να ενυδατώνει τον αέρα που εισπνέετε. Αυτή η ποσότητα είναι 250-350 ml σε ουδέτερες συνθήκες. Όμως, κατά τη διάρκεια της άσκησης η απώλεια νερού από το αναπνευστικό σύστημα αυξάνεται, γιατί η εισπνοή-εκπνοή γίνετε πιο γρήγορα και πιο βαθιά. Η απώλεια αυξάνεται στον ψυχρό καιρό και το υψόμετρο, γιατί και στις δύο περιπτώσεις ο αέρας περιέχει ελάχιστη υγρασία.

Επιστήμονες λένε πως ο ανθρώπινος οργανισμός καίει περισσότερες θερμίδες όταν γυμνάζεται στο κρύο γιατί ο μεταβολισμός  δουλεύει πιο γρήγορα,  μέχρι και 12%, προκειμένου να ζεσταθεί το σώμα. Μελέτη διαπίστωσε ότι το 80% των ερασιτεχνών δρομέων jogging του καλοκαιριού αυτόματα το χειμώνα μετατρέπεται σε γρήγορο τρέξιμο. Έτσι κάνει τους πνεύμονες και τη καρδιά να δουλεύουν στο αναερόβιο κατώφλι, χρησιμοποιώντας αποτελεσματικά το οξυγόνο που προσλαμβάνει κάθε αναπνοή. Έτσι κατά την αναερόβια προπόνηση έχουμε αύξηση του βασικού μεταβολισμού κατά 200 περίπου φορές από τη κατάσταση ηρεμίας και 19 φορές μεγαλύτερη κατανάλωση θερμίδων από την αερόβια προπόνηση.

Στο ανθρώπινο σώμα υπάρχει το «κακό» λευκό, το μπεζ και το καφέ λίπος. Το «κακό» λευκό λίπος υπάρχει στους γοφούς, στην κοιλιά και στους μηρούς. Το μπεζ λίπος βρίσκεται κρυμμένο μέσα στο λευκό λίπος του ανθρώπινου οργανισμού. Αντίθετα, το καφέ λίπος υπάρχει στα βρέφη για να τα βοηθά να διατηρείται η θερμοκρασία του σώματος τους φυσιολογική. Το 2009 μελέτες διαπίστωσαν ότι το καφέ λίπος διατηρείται σε μικρές ποσότητες στους ενήλικους, αλλά από άνθρωπο σε άνθρωπο ποικίλει. Επίσης, το ‘’Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism’’ (2014) αναφέρει ότι οι άνθρωποι έχουν περισσότερους γενετικούς δείκτες για καφέ λίπος το χειμώνα σχετικά με τους πιο ζεστούς μήνες. Η άσκηση σε ψυχρό περιβάλλον ενθαρρύνει το σώμα να μετατρέψει το λευκό λίπος σε καφέ λίπος και σας βοηθάει να χάσετε θερμίδες.

Το τρέξιμο στη κρύα θερμοκρασία είναι μια πολύ αναζωογονητική εμπειρία αρκεί να είστε ντυμένοι σωστά, δηλαδή:

  1. Ισοθερμικό – ένα ύφασμα που να αναπνέει, το οποίο θα σας προστατεύει από το κρύο, τη βροχή και θα απορροφά την υγρασία.
  2. Αντιανεμικό, για να μειώσει το ρεύμα του αέρα.
  3. Προφυλάξτε τα άκρα σας, γάντια-κάλτσες-σκουφάκι-κασκόλ (κανονικά ή χονδρά) – ώστε να μην υπάρχει καμία απώλεια θερμοκρασία από το σώμα.

Τι να προσέξετε:

  1. Μην το παρακάνετε με τα ρούχα, λογικό είναι στην αρχή της προπόνησης σας να κρυώνετε, διότι το σώμα δεν έχει ζεσταθεί. Όταν αρχίσετε να ζεσταίνεστε πρέπει να νοιώθετε δροσερά και άνετα.
  2. Τη κατάσταση υγείας – αν είστε κρυωμένοι, καλό είναι να είστε πολύ προσεκτικοί. Επιστήμονες τονίζουν, ότι πρέπει να παίρνει κανείς ιδιαίτερες προφυλάξεις όταν ασκείται με συμπτώματα σοβαρότερα ενός απλού κρυολογήματος, γιατί μπορεί να έχει σοβαρές επιπλοκές στο κατώτερο αναπνευστικό σύστημα και τους πνεύμονες.
  3. Προσοχή στην κατάλληλη επιλογή των παπουτσιών – Φροντίστε να φορέσετε εκείνα που είναι λιγότερο φθαρμένα στις σόλες  έτσι ώστε να μηνγλιστράνε και να μπορούν να κρατήσουν στις γλιστερές επιφάνειες.
  4. Τη βροχή ή το χιόνι – να μη γλιστρήσετε και από πάνω θα βάλετε και ένα αδιάβροχο, το οποίο όμως θα είναι διαπνέον για να «αναπνέει» το σώμα.
  5. Την ένταση του τρεξίματος – όσο πιο δυνατά τρέχετε η αίσθηση της θερμοκρασίας είναι πιο υψηλή ακόμα και 5 βαθμούς Κελσίου περίπου.
  6. Αποκατάσταση υγρών μετά την άσκηση – η επιθυμία για νερό μειώνεται, αυτό δε σημαίνει ότι δεν χάνετε υγρά. Γι’ αυτό μη ξεχνάτε να πίνετε νερά μετά την άσκηση.
  7. Αποκατάσταση – μετά απο κάθε προπόνηση για να αποφεύγονται οι τραυματισμοί και να διατηρείται η ευλυγισία.

ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ ως τρόπος ζωής

Σήμερα, οι μαθητές από την παιδική ηλικία διαθέτουν ελάχιστο ελεύθερο χρόνο λόγω μαθημάτων σχολείου και φροντιστηρίων και πολύ συχνά περνούν πολλές ώρες της ημέρας μπροστά σε μια οθόνη, με αποτέλεσμα η κούραση να είναι αυξημένη. Η σωστά οργανωμένη και φιλελεύθερη εκπαίδευση καλύπτει ευρύ φάσμα κοινωνικών, φυσικών και ανθρωπιστικών σπουδών, τέχνης, μουσικής, σωματικής αγωγής, αγωγής υγείας, καθώς και πνευματικής και κοινωνικής ζωής. Οι γονείς, δεν θα πρέπει να ξεχνούν ότι ένα ισορροπημένο, ευέλικτο και δημιουργικό παιδικό πρόγραμμα πρέπει να περιλαμβάνει σε λογικό μέτρο και παιχνίδι και ψυχαγωγία και μελέτη, αλλά και ελεύθερες εξωσχολικές δραστηριότητες.

Σωματική άσκηση δεν σημαίνει απαραίτητα γυμναστήριο και αθλητισμός δεν σημαίνει πρωταθλητισμός. Η «φυσική δραστηριότητα» είναι ο όρος στον οποίο περιλαμβάνονται όλες οι μορφές της κίνησης του ανθρώπινου σώματος, κάθε σωματική άσκηση και σπορ, που ενεργοποιούν το μυϊκό σύστημα και απαιτούν αυξημένη κατανάλωση ενέργειας. Αντίθετα, η «άσκηση» είναι η συστηματική κίνηση του σώματος ή συμμετοχή του ατόμου σε φυσικές δραστηριότητες, με χρονική διάρκεια, με τη συμμετοχή των μεγάλων μυϊκών  ομάδων του σώματος. Παροτρύνετε λοιπόν, το παιδί σας να είναι δραστήριο, φροντίζοντας όμως ώστε η σωματική δραστηριότητα να ενταχθεί στην καθημερινότητα του.

Δεν έχει τόσο σημασία τι είδους άσκηση θα διαλέξει να κάνει το παιδί, αρκεί να καταφέρει να την κάνει τρόπο ζωής. Οποιαδήποτε μορφή άσκησης μπορεί να γίνει τρόπος ζωής, αναπτύσσοντας αίσθημα ευεξίας στον οργανισμό  και την ποιότητα της ζωής μας γενικότερα. Αναμφίβολα, η ένταξη της φυσικής δραστηριότητας στην καθημερινότητα των παιδιών κατέχει καθοριστικό ρόλο στην ομαλή ψυχική και σωματική ανάπτυξή τους. Ανάλογα με την ηλικία του παιδιού μπορεί να δημιουργηθεί ένα πρόγραμμα και οι γονείς να πείσουν τα παιδιά τους, ώστε να ενταχθεί στη καθημερινό πρόγραμμα του. Τα κριτήρια επιλογής της φυσικής δραστηριότητας: 1.η ηλικία, 2.τα ενδιαφέροντα, 3.η ιδιοσυγκρασία 4.οι βιολογικές και άλλες ανάγκες του παιδιού/έφηβου. Με αυτό τον τρόπο, είναι βέβαιο ότι όχι μόνο θα τηρούν το πρόγραμμα του ελεύθερου τους χρόνο, αλλά θα το εμπλουτίζουν κιόλας με νέες δραστηριότητες, γιατί τα ενδιαφέροντά τους θα διαφοροποιούνται και οι ικανότητές τους θα αυξάνονται με τη συνεχή και σταδιακή τους ανάπτυξη.

Όλοι  πάνω κάτω γνωρίζουμε τις θετικές επιδράσεις της άσκησης  στον ανθρώπινο οργανισμό. Ο Π.Ο.Υ.  προειδοποιεί τα παιδιά (5-17ετών) να ασκούνται  καθημερινά για 60’ τη ημέρα μέτρια/έντονη, με τη κατάλληλη προοδευτική αύξηση και επιβάρυνση. Έτσι βελτιώνεται η λειτουργία του καρδιοαναπνευστικού συστήματος και η  υγεία και των οστών. Το μεγαλύτερο μέρος της καθημερινής φυσικής δραστηριότητας καλό θα ήταν να είναι αερόβια. Δραστηριότητες έντονης έντασης θα πρέπει επίσης να γίνονται, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που δυναμώνουν τους μυς και τα οστά, τουλάχιστον 3 φορές την εβδομάδα.

Όπως υπάρχει η πυραμίδα της διατροφής, αντίστοιχα υπάρχει και η πυραμίδα της φυσικής δραστηριότητας, που απεικονίζει τους διάφορους τύπους άσκησης, και τη συχνότητα με την οποία τα παιδιά καλό θα ήταν αυτές να πραγματοποιούνται μέσα σε μια εβδομάδα. Η πυραμίδα της φυσικής δραστηριότητας αποτελείται τέσσερα επίπεδα που είναι  διατεταγμένα σύμφωνα με τις βασικές αρχές FITT (εικόνα 1.) Ο σχηματισμός της πυραμίδας θα σας βοηθήσει να κατανοήσετε τους τύπους φυσικής δραστηριότητας, τα οποία κατασκευάζουν διαφορετικά τμήματα γυμναστικής και παράγουν διαφορετικά οφέλη υγείας και ευεξίας. Για βέλτιστα οφέλη, μπορείτε να επιλέξετε δραστηριότητες από όλους τους τύπους δραστηριότητας κάθε εβδομάδα. Όπως μπορείτε να δείτε, οι δραστηριότητες στο κάτω μέρος της πυραμίδας μπορεί να χρειαστεί να γίνονται περισσότερο ή για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα σχετικά με τις δραστηριότητες εκείνες που βρίσκονται κοντά στην κορυφή της πυραμίδας, για να αποκτήσετε τον ίδιο όγκο δραστηριότητας.

(Εικόνα 1): FITT: F= Frequency (συχνότητα άσκησης), I= Intensity (ένταση της άσκησης), T=Time (χρόνος άσκησης) & Tipe ( τύπος άσκησης)

 

Όλοι πρέπει να πάρουμε χρόνο για να ανακάμψουν από τις καθημερινές πιέσεις και να προετοιμαστούν για νέες προκλήσεις, έτσι οι περίοδοι ξεκούρασης και ύπνου είναι σημαντικές για την καλή υγεία. Ορισμένες δραστηριότητες καθημερινής διαβίωσης – όπως η μελέτη, η ανάγνωση και ακόμη και ένα μέτριο χρονικό διάστημα οθόνης – είναι κατάλληλες. Αλλά η γενική αδράνεια ή καθιστική ζωή είναι επιβλαβής για την υγεία σας. Οι επιλογές σας από τις ενεργές περιοχές της πυραμίδας θα πρέπει να υπερβαίνουν τις επιλογές σας από την περιοχή αδράνειας.